Η ασυγχώρητη «χυδαιότητα» της Έλενας Ακρίτα
Το πρόβλημα με τον Άδωνι και τους χειροκροτητές του δεν είναι οι απόψεις τους. Δικαίωμά τους είναι να είναι υμνητές του νεοφιλελευθερισμού και μαντρόσκυλα του συστήματος.
Το πρόβλημα είναι πως θέλουν να έχουν σκλάβους και υποχείρια όλους τους υπόλοιπους.
Ο Άδωνις και οι ιδεολογικοί του «συνοδοιπόροι» πρέπει να είναι οι προύχοντες, να έχουν λεφτά και εξουσία, να κάνουν ταξίδια στο εξωτερικό, να μένουν σε τεράστια σπίτια με υπηρετικό προσωπικό, να οδηγούν αμάξια πολλών κυβικών, να πίνουν ακριβά κρασιά, να αγοράζουν πολυτελή δώρα και να φορούν επώνυμες μάρκες.
Το θεωρούν σωστό και εν πολλοίς αυτονόητο, όχι επειδή είναι πιο άξιοι από τους υπόλοιπους –αν και αρέσκονται να μιλούν περί αριστείας και να καμώνονται πως είναι οι ακραιφνείς υποστηρικτές της–, αλλά επειδή συντάσσονται με τα συμφέροντα των αφεντικών τους, ανοίγοντας δρόμο για τις κομπίνες τους, διασφαλίζοντας τα κέρδη τους και αποτελώντας ουσιαστικά τους θεματοφύλακες ενός status quo που διαιωνίζει την κυριαρχία τους.
Θέλεις λεφτά, κ. Ακρίτα μου; Σπίτια στο Λονδίνο; Έλα μαζί μας και ξέρουμε εμείς και να σε αξιοποιήσουμε και να σε μετατρέψουμε σε μαριονέτα στα χέρια μας. Αν, πάλι, δεν θέλεις να έρθεις μαζί μας, βούλωστο, μη μιλάς.
Κάτσε στα αυγά σου, απόλαυσε τα σπίτια σου, αλλά σταμάτα να μας πολεμάς ή να το παίζεις αριστερή και υπερασπιστής των αδυνάτων – λες και ο αριστερός μετριέται στην τσέπη και όχι στην αλληλεγγύη, στα κινήματα και στους δρόμους.
Ο Άδωνις μπορεί να πουλάει «μνημόνιο» ελεύθερα, να το παίζει «υπερήφανος» ευρωλιγούρης, ενώ οι υπόλοιποι πρέπει να σκύβουν το κεφάλι, να κλείνονται στο καβούκι τους και να λένε κι ευχαριστώ που έχουν ακόμα κωλόχαρτο ή παίρνουν 500 ευρώ τον μήνα και φυτοζωούν.
Γιατί υπάρχουν και χειρότερα… Στην Κούβα, στη Βενεζουέλα, στη Βόρεια Κορέα, σε όλες τις χώρες που συνεχίζουν να αμφιβάλλουν πως η ελεύθερη αγορά είναι το καλύτερο –και το πιο ανθρώπινο– σύστημα στον κόσμο.
Στην Ελλάδα ωστόσο, όπου ο Άδωνις και η κυβέρνηση της ΝΔ δεν αμφιβάλλουν καθόλου, συμβαίνει πού και πού άνθρωποι με ταλέντα, εργαζόμενοι που δουλεύουν σκληρά με εντιμότητα, να τα καταφέρνουν.
Κι αυτό επειδή οι σοβαροί –επαναλαμβάνω: οι σοβαροί– καπιταλιστές δεν προσλαμβάνουν ποτέ στη δούλεψή τους ανθρώπους σαν τον Άδωνι και τους νεοφιλελεύθερους κολαούζους του, γιατί, πολύ απλά, δεν κάνουν ψυχικά.
Αν ένας αριστερός είναι καλύτερος στη δουλειά του, θα προσλάβουν αυτόν, γιατί αυτός τούς εξασφαλίζει περισσότερα κέρδη και μεγαλύτερη ανάπτυξη.
Αν, μάλιστα, αυτός ο αριστερός δεν πεθάνει πρόωρα από εγκεφαλικό ή έμφραγμα από τα 12ωρα και τα 14ωρα που εργάζεται καθημερινά, μέσα σε συνθήκες πίεσης και με τη δαμόκλειο σπάθη της ανεργίας να κρέμεται πάνω από το κεφάλι του, τότε υπάρχει περίπτωση να καταφέρει κάποια στιγμή μέσα σε αυτή την σκληρή και αδυσώπητη καθημερινότητα να ανέβει ιεραρχικά και να εξασφαλίσει έναν μεγαλύτερο μισθό.
Κι αυτό, εφόσον δεν σταματήσει ούτε στιγμή να κάνει «πετάλι». Αλλιώς θα τον αποβάλλει η ελεύθερη αγορά, θα πάρει άλλος τη θέση του κι αυτός θα βρεθεί στα αζήτητα.
Η ασυγχώρητη «χυδαιότητα» της Έλενας Ακρίτα είναι πως δεν τους έκανε τη χάρη να βρεθεί στα αζήτητα, αλλά συνεχίζει να αρθρώνει πολιτικό λόγο και να έχει άποψη, ανεξαρτήτως αν συμφωνεί κανείς σε όλα μαζί της ή όχι.
Φωτογραφία εξωφύλλου: Αγγελική Παπαϊωάννου
Πηγή: Κατιούσα
