Η Νατάσσα και ο αληταράς!
«Αυτός που εκδίδει το φασιστοπατσαβούρι τι είναι: Αλήτης ή αληταράς;»
Κατ’ αρχάς αποτελεί αναγνωρίσιμο τίτλο τιμής να σε πιάνει στο βρωμόστομά της η βοθροφυλλάδα που λέγεται «Μακελειό».
Όχι βέβαια ότι τον είχε ανάγκη, αλλά κι αυτόν τον τίτλο τιμής τον κατέκτησε η Νατάσσα Μποφίλιου.
Βλέπετε η Νατάσσα, εκτός από σπουδαία καλλιτέχνης, εκτός από όμορφη γυναίκα με άποψη, εκτός από ντόμπρα, έχει κι άλλο ένα «ελάττωμα» για μερικά σκουλήκια: Ψηφίζει και ΚΚΕ.
Ως εκ τούτου, με αφορμή την δήλωσή της για την θρησκεία (εδώ) προκλήθηκε το παρακάτω έμεσμα.
Το έχουμε ξαναγράψει:
Υπάρχει η ρυπαρότητα. Υπάρχει η χυδαιότητα. Υπάρχει η προστυχιά. Υπάρχει η αλητεία. Υπάρχει η σαπίλα. Υπάρχουν τα σκουλήκια. Υπάρχει ο βούρκος και τα σκατά.
Μπορεί, όμως, να υπάρχει κάτι που να σέρνεται πιο κάτω ακόμα κι από όλα αυτά;
Μπορεί να υπάρχει κάτι πιο κάτω ακόμα κι από τον απόπατο;
Ναι. Υπάρχει. Είναι το «Μακελειό» του Χίου.
Πρόκειται για εκείνο το σημείο του πάτου που βρίσκεται κάτω κι από τον πάτο.
Πρόκειται για εκείνο το έσχατο σημείο της κόπρου όπου ο εμετός ταΐζει το «ύφος» του κοινωνικού κατιμά και ταΐζεται με το «ήθος» της λέπρας του λουμπεναριού.
Πρόκειται για εκείνον τον υπό-απόπατο που συναντιέται με τον ναζισμό του υπανθρώπου, με τον αντικομμουνισμό του ταγματαλήτη και με το λίπος του γουρουνιού. Που παριστάνει τον άνθρωπο. Αλλά είναι φασίστας.
Σημείωση 1η:
Αυτή η – πιο κάτω κι από τα σκατά – βοθροφυλλάδα του ρατσισμού, της ομοφοβίας, της ρυπαρότητας, του μισογυνισμού, του φασισμού, κυκλοφορεί σε μια χώρα που οι νόμοι κυβερνώντων, δικαστών και εισαγγελέων κάνουν λόγο για ΜΜΕ που πρέπει:
«Η ύλη τους να μην θίγει το σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, να μην εισάγει ή προάγει διακρίσεις βάσει φύλου, φυλετικής ή εθνοτικής καταγωγής, εθνικότητας, θρησκείας ή πεποιθήσεων, αναπηρίας, ηλικίας ή σεξουαλικού προσανατολισμού […]».
Σημείωση 2η:
Στο ερώτημα:
«Αυτός που εκδίδει το φασιστοπατσαβούρι τι είναι: Αλήτης ή αληταράς;»
ουδεμία αμφιβολία υπάρχει για το ποια είναι η σωστή απάντηση.
Πηγή: Ημεροδρόμος
