Αχ, αυτό το μήλο!
Αχ, αυτό το μήλο. Είναι νησί κυκλαδίτικο δικό μας, είναι και μια αμερικάνικη πολιτεία, η Νέα Υόρκη,[1] που λένε πως βάφτηκε κόκκινη από έναν Αμερικανο-Ινδό ράπερ, μουσουλμάνο που ζει πιο αμερικάνικα από τους Αμερικάνους, και πιο μακριά από τη Σαρία από όσο οι ζηλωτές Εβραίοι.
Δεν ξέρω άλλο φαγώσιμο με τόση επιρροή στην παγκόσμια πολιτική, οικονομική και θρησκευτική κουλτούρα. Ακόμα και τα ψάρια υπολείπονται.
Από το μήλο του Αδάμ, που του καρφώθηκε και ως εξόγκωμα στον λαιμό για να είναι ορατή η αμαρτία, της Εύας ή του ίδιου δεν έχω καταλήξει, αφού τον ρόλο τον έπαιξε το φίδι, έως το μήλο που βάρεσε κατακέφαλα τον Νεύτωνα και καταλάβαμε πως δεν πετάμε λόγω βαρύτητας αλλά είμαστε μάγκες και τη νικάμε, αυτό το φρούτο είναι μαγικό τελικά και εξωπραγματικό στην επιδραστικότητα των συμβολισμών του.
Έρχεται ο γιατρός και σου λέει ότι τον κάνει πέρα ένα μήλο την ημέρα. Κι ύστερα έρχεται η «Apple» με τη δαγκωματιά στο μήλο – λογότυπό της, που ημιεπίσημα μπήκε για να μη μοιάζει με κεράσι, αλλά και ημιεπίσημα επιλέχτηκε προς τιμήν του πατέρα της πληροφορικής, Τούρινγκ, που αυτοκτόνησε με ένα δηλητηριασμένο μήλο, τρελαμένος από τις ορμόνες που τον πότιζαν με το ζόρι για να πάψει να ‘ναι ομοφυλόφιλος…
Το μήλο καταντάει βαθιά ενοχικό φρούτο και το πιο ευεπίφοβο για να πνιγεί κανείς, όπως λένε όλες οι μαμάδες σε όλα τα παιδιά. Μπορεί να πνιγείς από σουβλάκι ή πορτοκάλι στραβοκαταπίνοντας, αλλά αυτό δεν θα στο πει κανείς, γιατί το μήλο πέφτει κάτω από τη μηλιά, οπότε πρέπει να γίνεις σαν τον μπαμπά ή τη μαμά, στο πλαίσιο διατήρησης μιας ιδιότυπης επιβεβαίωσης, που καταλήγει στο φτυστός/ή είσαι.
Τα μήλα καθόρισαν ως εκλεκτές επιλογές από πολέμους μέχρι θρόνους, και εξαπλώθηκαν από τη μήτρα τους στο Καζακστάν και στον Νότιο Καύκασο σε ολόκληρο τον κόσμο. Έχει πράσινα, κίτρινα, κόκκινα, ροζ, ασπριδερά, μικρά, μεγάλα μήλα, που έχουν θρέψει από Κενταύρους στο Πήλιο έως τα παιδιά και τους γέρους μας. Παράξενη αυτή η υπεραξία του μήλου, αφού και σάπιο, όλως παραδόξως δίνει το όνομά του σε χρώμα, αυτό που είναι η άλλη εκδοχή του σομόν – σολομού.
Δεν είμαι Γουλιέλμος Τέλος για να πετύχω με το βέλος μου το μήλο στο κεφάλι του παιδιού μου, που είναι η ελβετική ορεσίβια εκδοχή της περίπου θυσίας του Αβραάμ. Είμαι ένας άνθρωπος που προσπαθεί να καταλάβει πώς όλοι οι θεοί, που κατά καιρούς βόλεψαν εγκλήματα και αμαρτίες με δοξασίες, το μήλο το είχαν περί πολλού, πιο πολύ κι από τους σημερινούς διατροφολόγους που το συστήνουν για να χορταίνεις χωρίς να παχαίνεις.
Μένει λοιπόν να δούμε πώς ο θεός Τραμπ δεν πέταξε βέλος αλλά ένα σφυροδρέπανο στο μεγάλο κόκκινο νεοϋορκέζικο μήλο, ελπίζοντας να πετύχει τον Μαμντάνι κατακούτελα ως κομμουνιστή.
Μεταξύ μας, θέλει προσοχή για το σφυροδρέπανο, αυτό το φαιδρό αλλά ύπουλο στιλάκι του Τραμπ, με το κατηγορητήριο κομμουνιστής. Μεγάλη προσοχή. Προσπαθεί να του δώσει διαστάσεις προπατορικού αμαρτήματος και το πετάει στοχευμένα, και στον φάντη και στο ρετσινόλαδο οποιουδήποτε πολιτικού του αντιπάλου.
Προφανώς ο Μαμντάνι δεν είναι κομμουνιστής, ούτε λενινιστής επειδή αγαπάει τις γάτες όπως ο Λένιν, αλλά και ο Μωάμεθ, οπότε καταπίνεις το μήλο αμάσητο όταν η πολιτική περνάει και σερβίρεται στους πολίτες ως εντυπωσιοθηρική γατοτροφή.
Άλλωστε στη νεοϋορκέζικη εκδοχή περί κομμουνισμού, που «δεν παίρνει σπίτια αλλά τα δίνει τζάμπα», η υστερική καπιταλιστική απάντηση είναι η μαζική μετανάστευση λεφτάδων από το Μεγάλο Μήλο στο Μαϊάμι, εκεί που στα έλη τα γεμάτα κροκόδειλους ο επιχειρηματίας Πρόεδρος έστησε φυλακή με γύρω – γύρω τάφρο από αλιγάτορες και κουβαλούσε εξόριστους κυνηγούς κεφαλών.
Και επειδή η πρέσβειρα των ΗΠΑ έφτασε εδώ ως Εύα του προεδρικού αντικομμουνισμού, για να βεβαιώσει ότι θα ισχύσει και δόγμα Τρούμαν για τα μπουζουξίδικα, ας έχουμε τον νου μας στα ενεργειακά Χρυσά Μήλα των Εσπερίδων. Κρύβουν τόσες παγίδες όσες και οι εκδοχές του μύθου περί τους άθλους του Ηρακλή, που στη διαδρομή του συναντά και τον …κομμουνιστή Προμηθέα Δεσμώτη.
Και στην πιο …χαριτωμένη εκδοχή της μυθολογίας τα μήλα τα χρυσά πολλοί τα θέλανε, κλαπήκανε, και η ισορροπία του κόσμου αποκαταστάθηκε μόνο όταν επιστράφηκαν εκεί που ανήκαν. Όπως ο πλούτος που όταν γυρίσει στα χέρια αυτών που τον παράγουν, κανένα μήλο δεν θα ξεγελιέται από τα χρηματόφιδα.
Σημείωση:
[1]. Η σύνδεση του μήλου με τη Νέα Υόρκη προέρχεται από το παρατσούκλι της πόλης: «The Big Apple» (Το Μεγάλο Μήλο). Στις αρχές του 20ού αιώνα, οι ιπποδρομίες ήταν πολύ δημοφιλείς στις ΗΠΑ. Οι τζόκεϊ και οι προπονητές χρησιμοποιούσαν τον όρο «The Big Apple» για να περιγράψουν τη μεγαλύτερη και πιο σημαντική πίστα ιπποδρομιών, δηλαδή της Νέας Υόρκης. Όμως, εδώ η λέξη «Μήλο» έχει νόημα ως «Έπαθλο».
Άρθρο της Λιάνας Κανέλλη
στη στήλη «Πατριδογνωμόνιο» του Ριζοσπάστη
