Η μεγαλειώδης… πολλαπλότητα της «αρχηγού»!
Θέμα: «Ο άνθρωπος μπροστά». Ο πραγματικός άνθρωπος όμως ή η εικόνα του;
⇒ Στην πρόσφατη εκδήλωση του κόμματός της, της Πλεύσης Ελευθερίας, η κυρία Κωνσταντοπούλου αποφάσισε να μας πείσει ότι είναι όλα όσα λέει ότι υπερασπίζεται- όχι ως απλός ομιλητής-, αλλά ως… «πολυμορφική» θεατρική παράσταση.
Με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης, εμφανίστηκε ενσάρκωση σε σειρά ρόλων: αγρότισσα, δικαστής, πυροσβέστης, καπετάνιος, αρχαία Ελληνίδα, παιδί στο θρανίο… και εννοείται, η ίδια η …«πολιτικός του λαού».
Το θέαμα;
Μοιάζει με διαφημιστικό τρέιλερ – αλλά αντί για αυτοκίνητο ή κινητό, πουλάμε… ΕΓΩ και «κόμμα».
⇒ Κι όμως, όταν βλέπεις αυτό το σόου, (εκτός από την έντονη ετεροντροπή που σου προκαλεί) δεν μπορείς παρά να αναρωτηθείς:
Αν κάποιος πολιτικός πρέπει να περάσει από δώδεκα και βάλε μεταμφιέσεις ώστε να «απευθυνθεί» στο λαό, μήπως τελικά δεν εμπιστεύεται ούτε ο ίδιος το «είναι» του; Μήπως τελικά η πραγματική αλλαγή δεν είναι ένας πολλαπλός ρόλος στη σκηνή, αλλά μια σταθερή στάση;
⇒ Η υπερπαραγωγή αφήνει πίσω της έναν διακαή σφετερισμό της «από τα κάτω» ρητορικής:
«Είμαι εργάτρια. Είμαι αγρότισσα. Είμαι δικαστής. Είμαι στρατιώτης».
Ωραία. Καλή ποικιλία. Μόνο που ο χρόνος, η εξουσία, τα μέσα (και ενίοτε οι… σύμβουλοι και το AI) δεν μεταμορφώνονται όπως τα κοστούμια. Και η ουσία; Η δείξη μιας αλλαγής συστήματος ή η αναπαραγωγή της «εκδοχής» του συστήματος που την επιτρέπει;
⇒ Η υποκρισία δεν λέει πάντα «ψέμα». Λέει «όλα τα σωστά» και μετά προσποιείται ότι τα ενσαρκώνει σε σκηνή. Ο λόγος γίνεται performance, η πολιτική παρουσίαση γίνεται live-stream σόου, και το ζήτημα δεν είναι ήδη πότε θα εκπληρωθεί η όποια υπόσχεση, αλλά πόσες από τις μάσκες θα δούμε στο video wall.
⇒ Η συστημικότητα επιβιώνει όταν η αλλαγή μοιάζει με spectacle και όχι με θεσμική, διαφανή πρακτική.
Και το κοινό;
Το καλό είναι ότι βλέπει τα lights και τις εναλλαγές – το κακό έρχεται αν χαθεί το ερώτημα:
«Τι γίνεται όταν η μάσκα βγει;»
⇒ Κλείνοντας, θα πούμε: Η αλλαγή δεν έρχεται με roll-call ρόλων, ούτε με την ίδια ηθοποιό σε όλες τις σκηνές. Ερχόμαστε λοιπόν στο σημείο όπου το «είμαι πολλαπλή» μοιάζει περισσότερο με «δεν είμαι καμία».
Και το σύστημα χαμογελά:
«Συνέχισε, κάνε το σόου, εμείς από πίσω κρατάμε τα αληθινά νήματα».
Σ. Δ.
Πηγή: 902.gr