Πόσο «σοφή» κίνηση ήταν η ίδρυση του ΠΑΜΕ
Αυτοί που αποφάσισαν τη δημιουργία του ΠΑΜΕ πριν πάνω από 25 χρόνια πώς μπορεί να νοιώθουν από προχθές;
Άνθρωποι είναι κι αυτοί, με συναισθήματα. Άσε που οι αγωνιστές είναι μάλλον πιο ευαίσθητοι άνθρωποι. Για να μπορούν να δίνουν ώρες και ζωή από τη ζωή τους για τους πολλούς!
Για όλους αυτούς που συσπειρώθηκαν από την αρχή στο ΠΑΜΕ έχοντας δει το αδιέξοδο με ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ και για όλους αυτούς που συσπειρώνονται από τότε και κάθε μέρα στο ΠΑΜΕ πόσο ιστορική στιγμή ήταν η ανακοίνωση του αποτελέσματος στο 39ο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ!
Πρώτη δύναμη το ΠΑΜΕ στους εργαζομενους στο δημόσιο!!
Στους «τεμπεληδες», τους «βολεμενους», στα «βύσματα» και πόσα κοσμητικά ακόμα δε φρόντισαν οι κυβερνήσεις να μας κολλήσουν πάνω μας, φτιάχνοντας στρατό από μουγκο΄ύς εργαζόμενους, κάνοντας τη δουλειά – εκβιασμό!
Κι εμείς οι άλλοι να προσπαθούμε δεκαετίες να ξύσουμε συνειδήσεις!
Να ξύσουμε εντιμότητα…
Να ξύυσουμε καλοσύνη… αξιοπρέπεια!
Και πολλές φορές να νομίζεις, ότι τζάμπα ξύνεις τα νύχια σου στον τοίχο, ίσα που θα σπάσουν! Και να τσαντίζεσαι… Να θυμώνεις… Να τα «παίρνεις»… Να θες να βρίσεις το συνάδελφο που δεν έχει αποφασίσει ό,τι εσύ! Που νομίζει, ότι μοναχός του και με τη γνωριμία θα την βολέψει…
Κι εκεί να έρχεται το ΠΑΜΕ και να σου λέει…
«Αφού θέλεις να ασχοληθείς με τους πολλούς και να μοιραστείς αγωνίες και όνειρα θέλει υπομονή! Θέλει γερο στομάχι! Θέλει κατανόηση! Θέλει να θυμάσαι ότι ο καθένας έχει τα προβλήματά του!
Να ξέρεις, σε ακούει όταν πας σχολείο για ενημέρωση στους συναδελφους κι ας κάνει ότι διορθώνει τα τετράδια και δε σε κοιτάζει… Να ξέρεις, ότι ο ένας απεργός στο σχολείο, ο έντιμος συναδελφος απεργός στην άλλη απεργία θα γίνουν δύο… Θέλει όμως υπομονή και στήριξη μαχητικότητα και καλοσύνη, καθαρές κουβέντες αλλά καλοπροαίρετες, χωρίς έπαρση! Είσαι εθελοντής δεν κάνεις καταναγκαστικό έργο!
Να θυμάσαι, ότι με αυτούς τους συναδέλφους πορεύεσαι και με αυτούς θα κάνεις ό,τι καλύτερο για τις ζωές μας! Να έχεις στο νου σου ότι δεν είμαστε όλοι με τις ίδιες δυνάμεις και αντοχές!»
Και άλλα πάρα πολλά, που εμένα -ας πούμε- με έκαναν καλύτερο άνθρωπο!
Με βοήθησαν να ανέχομαι την άλλη άποψη και να θέλω να συζητάω τη δική μας κι όχι να την επιβάλλω όπως έκαναν οι εργατοπατέρες!
Αυτά, το ΠΑΜΕ…
Ξέρεις, αυτό το μονόχνωτο. Που πάει μόνο του… Που δεν πήγε σε «κοινωνικούς διαλόγους» να συζητάει ποιος χασάπης θα σφάξει τα πρόβατα – εργαζόμενους και με ποιο τρόπο. Όταν όλες οι άλλες -όλες όμως- οι άλλες παρατάξεις έριχναν αγκωνιές ποιος θα κάτσει πιο κοντά σε βιομήχανους, εφοπλιστές και κυβερνητικά στελέχη.
Το ΠΑΜΕ που όταν οι απεργοσπάστες έκαναν συγκέντρωση με ΑΔΕΔΥ στις 12 μμ στην Κλαυθμώνος έτσι ώστε πρώτα να δουλέψουν (σε ημέρα ΑΠΕΡΓΙΑΣ) και μετά να πάνε για σόου στο κέντρο και να σπέρνουν απαγοήτευση, το ΠΑΜΕ ήταν από τα ξημερώματα σε σχολεία, νοσοκομεία, γιαπιά και εργοστάσια για να ενισχύσει τους συναδέλφους να πάρουν μέρος στην ΑΠΕΡΓΙΑ!
Κι έκανε την απεργιακή συγκέντρωση στις 10 πμ στο Σύνταγμα, μόνο του. Αλήθεια είναι… Στις συγκεντρώσεις του, το ΠΑΜΕ έχει μόνο ΑΠΕΡΓΟΥΣ!
Ώρες θα μπορούσα να λέω και να γράφω για το ΠΑΜΕ και για το τι μας έσουρναν οι εργατοπατέρες, οι παπαγάλοι, οι οποκεπέδες… Δε χρειάζεται, τα λέει η ίδια η ζωή!
Εγώ ενθουσιάζομαι, ξετρελαίνομαι με τα αποτελέσματα σε δασκάλους, σε γιατρούς, σε φοιτητές κλπ. Είναι μια χαρά πολύ περίεργη!
Σήμερα που πέρασα από την ΑΔΕΔΥ ξαφνιάστηκα με το συναίσθημα…
Αυτή η σιχασιά, η αηδία που ένοιωθα μέχρι προχθές έδωσε θέση σε αισιοδοξία και μάλλον και σε λίγο καμάρι…ή και λίγη περηφάνια! Και σκέφτομαι τους συναγωνιστές που εργάζονται αυτοί, τι ευθύνη τους ανέθεσαν οι συνάδελφοι, πόσο τους εμπιστεύονται!
Δεν το λες και λίγο…
Και που μάλλον μπορούν να το κάνουν κι ακόμα καλύτερα! Και θα το κάνουν! Το φανερώνει η ύπαρξη και η δράση του ΠΑΜΕ αυτά τα 26 χρόνια!
Πόσο «σοφή» κίνηση ρε παιδιά!
