Να μιλήσουμε επιτέλους για μπάσκετ!
Δεν θα λέγαμε «όλη η Ευρώπη» αλλά σίγουρα ένα μεγάλο μέρος της Ευρώπης, εδώ και ένα διβδόμαδο, βρίσκεται σε ρυθμούς ευρωμπάσκετ με την Εθνική ομάδα της χώρας μας να έχει περάσει ήδη στους 8 και με μεγάλα ονόματα (Σερβία, Γαλλία) να έχουν αποκλειστεί.
Ο τίτλος του άρθρου είναι παραπλανητικός αν νομίζει κάποιος ότι θα ακολουθήσει μία ανάλυση για το αν το μπάσκετ της Σερβίας «έχει φάει τα ψωμιά του», όπως αναφέρεται σε διάφορες αναλύσεις.
Η αφορμή μας είναι άλλη. Τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα Εθνικών ομάδων χωρών φυσικά έχουν δεκαετίες που διεξάγονται. Το παράδοξο είναι ότι σε αυτό τον θεσμό η χώρα με τις περισσότερες κατακτήσεις της πρωτιάς σε αυτά τα τουρνουά είναι μία χώρα που πλέον δεν υπάρχει.
Πρόκειται για την ΕΣΣΔ.
Η Εθνική ομάδα της ΕΣΣΔ έχει κατακτήσει 14 φορές το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (1947, 1951, 1953, 1957, 1959, 1961, 1963, 1965, 1967, 1969, 1971, 1979, 1981, 1985). Από όσα προηγούνται κατανοείται ότι η εθνική ομάδα της Σοβιετικής Ένωσης ήταν ο απόλυτος άρχοντας στους ευρωπαϊκούς τίτλους, κάνοντας μάλιστα και ένα σερί 8 συνεχόμενων κατακτήσεων, που συνοδεύονταν από διακρίσεις και στους ολυμπιακούς αγώνες και στα Μουντομπάσκετ (παγκόσμια πρωταθλήματα μπάσκετ) με 3 χρυσά μετάλλια (1967, 1974, 1982).
Επίσης είναι κατανοητό ότι αυτό το ρεκόρ δεν θα σπάσει στο εγγύς μέλλον ειδικά αν πάρει κανείς υπόψη του ότι την Ρωσία ακολουθεί σε ευρωπαϊκές κατακτήσεις μία ακόμα χώρα που πλέον δεν υπάρχει (και αποτελεί «μπασκετομάνα»), η ενιαία Γιουγκοσλαβία (την έκοψαν την δεκαετία του ’90 οι ιμπεριαλιστές και οι επεμβάσεις τους σε έξι κράτη και ένα προτεκτοράτο…).
Τι αποδεικνύουν τα παραπάνω στοιχεία και γιατί τα αναφέρουμε;
Αποδεικνύουν ότι μία χαρά μπάσκετ μπορεί να παιχτεί και να κατακτήσει τις κορυφές του αθλήματος χωρίς ΚΑΕ, μετόχους και άλλα παράσιτα κάθε είδους. Η κοινωνία στην οποία είναι εξασφαλισμένο λαϊκό, κατοχυρωμένο δικαίωμα ο αθλητισμός και η άσκηση, υπήρξε και παρά τα στραβοπατήματα της πρώτης απόπειρας οικοδόμησης του, ο Σοσιαλισμός απέδειξε την ανωτερότητά του σε όλα τα επίπεδα, σε πολλά αθλήματα ακόμα και αν αυτό δεν πιστοποιείται αποκλειστικά από τίτλους και διακρίσεις.
Ο Σοσιαλισμός με το τεράστιο δίκτυο κρατικών, δωρεάν υποδομών για όλες τις ηλικίες, από τα νήπια έως του συνταξιούχους, που ήταν ενταγμένες στην καθημερινότητα του λαού (πχ στο σχολείο, στον τόπο δουλειά, στην γειτονιά κ.α) διασφάλιζε τις προϋποθέσεις για την άσκηση του δικαιώματος στην άσκηση καθώς στο επίκεντρό του είχε τον εργαζόμενο και την εξυπηρέτηση των αναγκών του. «Νοῦς ὑγιής ἐν σώματι ὑγιεί» στην πράξη. Έτσι αντιμετωπιζόταν στον Σοσιαλισμό ο αθλητισμός.
Γι’ αυτό ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα δεν μπορούν να φτάσουν σε αυτά τα επίπεδα ακόμα και οι πιο προηγμένες καπιταλιστικές χώρες, ακόμα και αν η σύγκριση γίνει ανάμεσα στην ΕΣΣΔ του 20ου αιώνα και στις μητροπόλεις του καπιταλισμού τον 21ο αιώνα.
Η «κληρονομιά» που άφησε η σοσιαλιστική οικοδόμηση στις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ και της ανατολικής Ευρώπης, η τεχνογνωσία αλλά και οι υποδομές «από τότε» είναι αυτά που αξιοποιούνται ακόμα και σήμερα σε μία σειρά χώρες της πρώην ΕΣΣΔ και της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην Ευρώπη.
Σήμερα, στην καπιταλιστική Ελλάδα του 2025 η άθληση για τους μικρούς αποτελεί ακριβό σπορ για τους γονείς τους, ενώ για τους εργαζόμενους έχει μετατραπεί σε μία επίσης ακριβή δραστηριότητα, για την οποία πλέον ο χρόνος όλο και λιγοστεύει.
Εκτός αν μετράει ως άσκηση το «τρέξιμο» στα 12ωρα και τα 13ωρα που επιφυλάσσει ο καπιταλισμός για τους εργαζόμενους του 21ου αιώνα…
Και ενώ το δικαίωμα στην άσκηση δεν υφίσταται ανθούν μία σειρά άλλα φαινόμενα (στοίχημα, επιχειρηματικοί ανταγωνισμοί, χουλιγκανισμός) που για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο ακόμα και στην ειδησεογραφία αναφέρονται ως «αθλητικά»! Είναι τόσο παράλογο όσο η συμμετοχή μίας ομάδας από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα στην Ευρωλίγκα…
Τέλος, θα αναδιατυπώσουμε ένα ερώτημα που είχε τεθεί και στους τελευταίους ολυμπιακούς αγώνες: τι ευρωπαϊκό πρωτάθλημα μπορεί να διεξάγεται χωρίς τη συμμετοχή της Ρωσίας (η οποία είναι αποκλεισμένη από τις διεθνείς οργανώσεις έπειτα από την απαράδεκτη εισβολή στην Ουκρανία) με ότι αυτό σημαίνει γεωγραφικά και αθλητικά, από άποψη επιδόσεων, διακρίσεων κλπ;
Και γιατί συμμετέχει το Ισραήλ που έχει εισβάλει – αναφερόμενοι μόνο στο τελευταίο δίχρονο- σε 3 χώρες, έχει βομβαρδίσει άλλες 2 και προκαλεί λιμό και γενοκτονία στον Παλαιστινιακό λαό;
Είναι που το μπάσκετ δεν μπλέκεται με την πολιτική…
Καλή επιτυχία στην Εθνική!
Πηγή: 902.gr