Διαβαθμισμένα αρχεία του IDF αποκαλύπτουν τη σφαγή
Τουλάχιστον το 83% των νεκρών στη Γάζα είναι άμαχοι
Διαβαθμισμένη βάση στρατιωτικών πληροφοριών του Ισραήλ, που αποκαλύφθηκε μέσω κοινής έρευνας του «Guardian», του «+972 Magazine» και του «Local Call», δείχνει ότι μέχρι τον Μάιο του 2025 είχαν καταγραφεί (ονομαστικά) ως νεκροί ή «πιθανόν νεκροί» 8.900 μαχητές της Χαμάς και της Παλαιστινιακής Ισλαμικής Τζιχάντ (PIJ).
Την ίδια περίοδο, οι υγειονομικές αρχές της Γάζας κατέγραφαν συνολικά 53.000 νεκρούς από τις ισραηλινές επιθέσεις. Η απλή σύγκριση αυτών των δύο αριθμών παράγει ένα συντριπτικό συμπέρασμα: Μόλις το 17% των νεκρών φαίνεται να είναι μαχητές και το 83% άμαχοι.
Το ισραηλινό επιτελείο, όταν ρωτήθηκε, δεν αμφισβήτησε την ύπαρξη της βάσης δεδομένων, ωστόσο σε νεότερη απάντησή του ισχυρίστηκε ότι «τα στοιχεία είναι εσφαλμένα» και «δεν αντανακλούν τα συστήματα των IDF», χωρίς να διευκρινίσει ποια στοιχεία και ποια συστήματα.
Οι πληροφορίες για τη μυστική βάση προέρχονται από εσωτερικά έγγραφα που κατασχέθηκαν στη Γάζα και συγκροτούν ένα αρχείο 47.653 ατόμων τα οποία το ισραηλινό στράτευμα κατατάσσει ως ενεργά μέλη των στρατιωτικών πτερύγων της Χαμάς και της PIJ.
Πολλαπλές πηγές που γνωρίζουν τη λειτουργία της βάσης τη θεωρούν την πιο αξιόπιστη εσωτερική καταμέτρηση για τους νεκρούς μαχητές και σημειώνουν ότι χρησιμοποιείται στον επιχειρησιακό σχεδιασμό. Παράλληλα, ο στρατός αντιμετωπίζει ως αξιόπιστα και τα στοιχεία του υπουργείου Υγείας της Γάζας –παρότι πολιτικά συχνά απορρίπτονται δημοσίως–, γεγονός που ενισχύει την εικόνα ενός πολύ υψηλού ποσοστού αμάχων μεταξύ των νεκρών.
Η αναλογία αυτή είναι εξαιρετικά σπάνια για σύγχρονους πολέμους.
Η Therése Pettersson, από το «Uppsala Conflict Data Program», επισημαίνει ότι σε επίπεδο συγκρούσεων τέτοιου μεγέθους νούμερα / ποσοστά εμφανίζονται μόνο στις πιο μελανές σελίδες της πρόσφατης ιστορίας, όπως η Σρεμπρένιτσα, η γενοκτονία στη Ρουάντα. Ακόμη και αν κάποια μεμονωμένη μάχη αλλού έδινε στιγμιαία ανάλογους δείκτες, σπάνια αυτό χαρακτηρίζει ολόκληρη τη διάρκεια μιας σύγκρουσης.
Η έρευνα όμως καταγράφει πρακτικές που «φουσκώνουν» τη δεξαμενή των «μαχητών»: Καταχώριση πολιτικών ή διοικητικών στελεχών και αστυνομικών που δεν εμπλέκονται άμεσα σε μάχη, αλλά και οδηγίες ώστε οι νεκροί να καταγράφονται ως «μαχητές» χωρίς ταυτοποίηση ή επαλήθευση.
Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία αξιωματικού πληροφοριών που καταλήγει ότι «βγαίνει» να έχει σκοτωθεί το… 200% των στελεχών της Χαμάς σε μια περιοχή. Ο απόστρατος στρατηγός Ιτσχάκ Μπρικ μιλά ανοιχτά για «μια μεγάλη απάτη» ανάμεσα σε αυτό που ανακοινώνεται και σε αυτό που πραγματικά συμβαίνει, επικαλούμενος μάλιστα μονάδες ταυτοποίησης νεκρών που του είπαν πως «οι περισσότεροι» είναι άμαχοι.
Το ζήτημα της υποκαταγραφής ενισχύεται και από το γεγονός ότι το υπουργείο Υγείας της Γάζας δεν καταγράφει ως νεκρούς τους δεκάδες χιλιάδες που βρίσκονται ακόμα θαμμένοι κάτω από τα συντρίμμια, που μετριοπαθείς εκτιμήσεις κάνουν λόγο για περισσότερους από 100.000 ενώ άλλοι αναφέρουν ότι μπορεί να φτάνουν και του 300.000!
Ακόμη κι έτσι, τα δύο σύνολα δεδομένων είναι αυτά που χρησιμοποιούν οι ίδιοι οι Ισραηλινοί αξιωματικοί στην πράξη. Και μετά τον Μάιο, η εικόνα να είναι ακόμα χειρότερη: Η προσπάθεια αντικατάστασης των οργανισμών του ΟΗΕ και των ανθρωπιστικών φορέων στη διανομή τροφίμων, οι στρατιωτικές «ζώνες αποκλεισμού» γύρω από αποθήκες και κέντρα διανομής, οι χιλιάδες νεκροί που επιχείρησαν να προσεγγίσουν τρόφιμα, ο πληθυσμός στριμωγμένος στο 20% της λωρίδας και νέες εκκενώσεις ενόψει της χερσαίας επιχείρησης, κατάληψης και της πόλης της Γάζας.
Στο επιχειρησιακό επίπεδο, η Mary Kaldor μιλά για μια εκστρατεία στοχευμένων δολοφονιών σε πυκνοκατοικημένο περιβάλλον με κανόνες εμπλοκής που επιτρέπουν μαζικούς θανάτους αμάχων ακόμη και για χαμηλόβαθμους στόχους.
Η Neta Crawford, συνιδρύτρια του προγράμματος Costs of War, χαρακτηρίζει τις ισραηλινές τακτικές ως ανησυχητική εγκατάλειψη δεκαετιών στρατιωτικών πρακτικών που είχαν αναπτυχθεί στη Δύση μετά το Βιετνάμ για τον περιορισμό της βλάβης στους αμάχους.
Οι δημόσιες δηλώσεις υψηλόβαθμων στρατιωτικών και πολιτικών στελεχών –όπως η κυνική αναλογία «50 Παλαιστίνιοι για κάθε νεκρό της 7/10» και το «δεν έχει σημασία αν είναι παιδιά ή βρέφη»– αποτελούν ισχυρές ενδείξεις πρόθεσης, που υπερβαίνει την καταδίωξη ενός άμεσου στρατιωτικού κινδύνου, αποκαλύπτοντας μια λογική «παραδειγματισμού» μέσω μαζικής θανάτωσης.
Όλα τα παραπάνω συνθέτουν μια συνεκτική –και τρομακτικά καθαρή– εικόνα: Όταν οι ίδιοι οι αριθμοί του ισραηλινού στρατού αποτυπώνουν 5 στους 6 νεκρούς ως αμάχους, όταν οι μέθοδοι καταμέτρησης των «μαχητών» είναι ελαστικές και όταν οι επιχειρησιακές πρακτικές σε πόλη προκρίνουν την εξόντωση έναντι της προστασίας, τότε ο πόλεμος παύει να μοιάζει με πολέμο και μετατρέπεται σε γενοκτονία.
Τα δεδομένα δεν είναι «ομίχλη πολέμου» ούτε ζήτημα ερμηνείας. Είναι λογιστική θανάτου που λέει καθαρά: Τουλάχιστον 83% των νεκρών είναι άμαχοι, 19 μήνες μετά τα γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου.
Από ’δω και πέρα, το ερώτημα δεν είναι αν βλέπουμε — είναι ποιοι στηρίζουν αυτή τη μηχανή θανάτου. Η ελληνική κυβέρνηση, από κοινού με την συμπολιτευόμενη «αντιπολίτευση» που έχουν αναγάγει το Ισραήλ σε «στρατηγικό σύμμαχο», όπως και οι δυτικοί «σύμμαχοι» στην ΕΕ και τις ΗΠΑ, δεν στέκονται ουδέτεροι παρατηρητές: Προσφέρουν πολιτική κάλυψη, διπλωματικά δεκανίκια και πρακτικές διευκολύνσεις στο κράτος-δολοφόνο.
Κάθε «δικαίωμα στην αυτοάμυνα» που σβήνει το 83%, κάθε δήλωση «ίσων αποστάσεων», κάθε σύμπλευση και κάθε διευκόλυνση αποτελεί καθαρή ομολογία και συνέργεια στο έγκλημα.
Όσοι εξακολουθούν να ξεπλένουν τα εγκλήματα στη Γάζα ή να παριστάνουν ότι δεν βλέπουν τη γενοκτονική λογική πίσω από αυτά, δεν πάσχουν από έλλειψη πληροφόρησης. Πάσχουν από ηθική χρεοκοπία, που για τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων δε διστάζουν να πνίξουν αίμα ολόκληρους λαούς.
– Τερματισμός της στήριξης στο κράτος – δολοφόνο του Ισραήλ: Εμπάργκο όπλων, αναστολή συμφωνιών συνεργασίας σε όλους τους τομείς.
– Άμεση αναγνώριση του Παλαιστινιακού Κράτους στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΟΗΕ.
– Ανοιγμα ανθρωπιστικών διαδρόμων για να σταματήσει ο λιμός στη Λωρίδα της Γάζας, και τέλος
– Να λογοδοτήσουν στα διεθνή δικαστήρια, όσοι ευθύνονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο για τις δολοφονίες αμάχων και για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Σημείωση:
Σχόλιο για την εικόνα στο εξώφυλλο: «Άνθρωποι βαφτίζονται «τρομοκράτες» μετά θάνατον». Παλαιστίνιοι κηδεύουν συγγενείς τους σε πρόχειρο νεκροταφείο στη Χαν Γιούνις, Φεβρουάριος 2024 [Πηγή: Abed Rahim Khatib / Flash90]