Το «αμορτισέρ» του συστήματος
Πίσω από τη διαφημιστική καμπάνια του βιβλίου του, ο Αλ. Τσίπρας κλείνει το μάτι στην αστική τάξη για τα «επιτεύγματα» της κυβερνητικής θητείας του και ζητάει ξανά την εμπιστοσύνη της.
Μιλώντας για εκείνη την περίοδο που εξιστορείται αναλυτικά στο βιβλίο, είπε σε συνέντευξή του ότι:
«Δεν υπήρξαν συγκρούσεις και κοινωνική ένταση τα τρία χρόνια υλοποίησης δύσκολων οικονομικών αποφάσεων».
Τι είναι αυτό αν όχι ευθεία ομολογία ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε ρόλο «αμορτισέρ» της λαϊκής δυσαρέσκειας, που κορυφώθηκε με τα δυο μνημόνια και οι «παραδοσιακές» δυνάμεις του συστήματος δυσκολεύονταν να χαλιναγωγήσουν;
Η προσφορά αυτή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ αναγνωρίζεται από το κεφάλαιο, που τον «σπρώχνει» τώρα που επιστρέφει στα πολιτικά πράγματα, βλέποντας τα δύσκολα της κρίσης και του πολέμου να έρχονται με φόρα.
Ο Τσίπρας βέβαια λέει μισές αλήθειες. Την περίοδο εκείνη, και ειδικά μετά το 3ο μνημόνιο, έγιναν μεγάλες εργατικές κινητοποιήσεις, με πρωταγωνιστές τα συνδικάτα που δεν δέχτηκαν να γίνουν χαλάκι για να σκουπίσει τα πόδια του ο ΣΥΡΙΖΑ όσο βρισκόταν στον προθάλαμο της διακυβέρνησης.
Στις κινητοποιήσεις αυτές, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ προσπάθησε μάταια να απαντήσει με τόνους «αυριανίστικης λάσπης» ενάντια στο ΚΚΕ.
Εκεί που είδε «συγκρούσεις» ο Τσίπρας, είναι μόνο για τη Συμφωνία των Πρεσπών, για να συντηρήσει το κάλπικο δίπολο «πρόοδος – συντήρηση» και να βγάλει από το κάδρο τη συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ στο ξεμπλοκάρισμα του επικίνδυνου ΝΑΤΟικού σχεδιασμού στα Βαλκάνια, που συνεχίζει σήμερα επάξια η ΝΔ.
«Rebranding» όνομα και πράμα λοιπόν για τον Τσίπρα, με νέο περιτύλιγμα σε δοκιμασμένες συστημικές συνταγές.
Πηγή: Ριζοσπάστης
