Print Friendly, PDF & Email

«Δικαίωση» και άλλοθι!

Στην τραγωδία που συνέβη στο Μάτι το καλοκαίρι του 2018 αναφέρθηκε ο πρωθυπουργός, μιλώντας στη ΓΣ του ΟΗΕ.

«Δικαίωση» και άλλοθι

Οπως είπε, αυτή η πυρκαγιά:

«Ηταν διαφορετική. Οδηγούμενη από ισχυρούς ανέμους, εξαπλώθηκε γρήγορα» και «κατέστη αδύνατο να περιοριστεί».

Επαναλαμβάνοντας ο Κυρ. Μητσοτάκης όσα έλεγαν τα στελέχη του Σύριζα για την καταστροφή, είπε ότι:

«Ολα έγιναν σε λιγότερο από τέσσερις ώρες»,

για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι:

«Τα ακραία καιρικά φαινόμενα είναι η απευθείας συνέπεια της κλιματικής αλλαγής».

Όπως ήταν αναμενόμενο, για όλα τα παραπάνω έσπευσαν να πανηγυρίσουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας λόγο για «αλλαγή θέσης» και για «δικαίωση» της τότε κυβέρνησης, η οποία -για να πετάξει από πάνω της τις εγκληματικές ευθύνες και κυρίως για να «κρύψει» τις βαθύτερες αιτίες που βρίσκονται στο σύστημα και την πολιτική που υπηρέτησε- φόρτωνε στην κλιματική αλλαγή τους νεκρούς και τα καταστροφικά αποτελέσματα της πυρκαγιάς.

«Δικαίωση» και άλλοθι
«Δικαίωση» και άλλοθι

Αν κάτι αποδεικνύεται, επομένως, απ’ όλη αυτήν τη φασαρία, είναι η κοινή τους γραμμή:

Οταν ο Σύριζα νιώθει «δικαιωμένος» από τις θέσεις που υιοθετεί η ΝΔ, δεν χρειάζονται παραπάνω λόγια για την πολιτική που και οι δυο υπηρετούν.

Αποκαλύπτεται λοιπόν το εξής:

Οτι ο πραγματικός καημός τους είναι να συμβιβαστεί ο λαός με τις ελλείψεις στις υπηρεσίες πρόληψης, πυρόσβεσης και πολιτικής προστασίας, να νιώθει αδύναμος απέναντι σε φυσικά φαινόμενα, να συμβιβάζεται με ένα κράτος «αποτελεσματικό» ή «επιτελικό» σε ό,τι αφορά τη στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων, αλλά επιλεκτικά ανοργάνωτο και αναποτελεσματικό σε υποδομές και μέσα που αφορούν ακόμα και τις πιο στοιχειώδεις ανάγκες των λαϊκών νοικοκυριών.

«Δικαίωση» και άλλοθι
«Δικαίωση» και άλλοθι

Γι’ αυτό ο Μητσοτάκης στην ομιλία του στον ΟΗΕ είπε ότι:

«Κεντρική συνιστώσα των πολιτικών μας επιλογών είναι η αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής»,

παρουσιάζοντας ως εμβληματικά μέτρα την απαγόρευση του πλαστικού και την κατάργηση της χρήσης του λιγνίτη, που σχετίζονται και τα δυο με ανταγωνιστικά σχέδια επιχειρηματικών ομίλων της «πράσινης οικονομίας».

Ούτε μια κουβέντα δεν βρήκε να πει για την κατασκευή υποδομών αντιπλημμυρικής και αντιπυρικής προστασίας, για ενίσχυση των πολιτικών και των μέσων πρόληψης, για την πραγματοποίηση έργων που είναι αναγκαία για το λαό, αλλά δεν επιλέγονται γιατί δεν ενδιαφέρουν το κεφάλαιο.

Πηγή: Ριζοσπάστης

(Visited 108 times, 1 visits today)