Τρεις δράκοι στο ίδιο συριζαίϊκο παραμύθι!

Επεκτασιμότητα ΣΣΕ! Αύξηση Κατώτατου και Κατάργηση Υποκατώτατου μισθού!

Οι καλόγεροι βαφτίζουν το κρέας ψάρι και νηστεύουν τρώγοντας μόνο …«ψάρια».

Ο ΣΥΡΙΖΑ βαφτίζει φιλεργατική την αντεργατική νομοθεσία και πανηγυρίζει για τις ψευδεπίγραφες «ελαφρύνσεις»…

Επίσημα λένε:

«Η μάχη για την ενίσχυση των εργαζομένων συνεχίζεται και αποτελεί προτεραιότητά μας στη μεταμνημονιακή εποχή».

Κι οργιάζουν από κάτω τα παπαγαλάκια.

Οργανώνουν φιέστες και προεκλογικές εξαγγελίες.

Ας τις δούμε λίγο προσεκτικά.

Δράκος πρώτος: Αύξηση Κατώτατου μισθού…

Αυτή η όποια «αύξηση» όπως την περιγράφουν, θα γίνει με βάση το νόμο της κυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ (νόμος Βρούτση).

Έναν εμβληματικό αντεργατικό νόμο, που αποκλείει την ελεύθερη διαπραγμάτευση του κατώτατου μισθού, που θα καθορίζεται πια με κυβερνητική απόφαση και κριτήριο την ανταγωνιστικότητα και με την έγκριση από τη μεγαλοεργοδοσία.

Ένα νόμο που η κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ δεν τόλμησε να τον εφαρμόσει. Θα μπει σε εφαρμογή για πρώτη φορά τώρα.

Σα να λέμε, τα μέχρι τώρα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, έφεραν τους εργαζόμενους πίσω από το 2014 κι έτσι σήμερα διαφημίζουν σαν «κατάκτηση» την άθλια αντεργατική νομοθεσία της ΝΔ – ΠΑΣΟΚ.

Δράκος δεύτερος: Επέκταση Κλαδικών Συμβάσεων Εργασίας…

1. Στο χέρι του Εργοδότη…

Η επέκταση μιας Κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης επαφίεται πλέον αποκλειστικά στην «καλή θέληση» των εργοδοτικών οργανώσεων.

Με πρόσφατη εγκύκλιο η κυβέρνηση τους έδωσε τη δυνατότητα να μπλοκάρουν όλη τη διαδικασία για την υποχρεωτικότητα μιας Κλαδικής ΣΣΕ, απλά και μόνο με το να μη δώσουν το μητρώο μελών τους, για να πιστοποιηθεί αν η Σύμβαση καλύπτει το 50%+1 των εργαζομένων.

Τρεις δράκοι στο ίδιο συριζαίϊκο παραμύθι

Πίσω λοιπόν από τις βαρύγδουπες ανακοινώσεις, κρύβεται (πάλι) η διατήρηση και η επέκταση του βασικού αντεργατικού νομοθετικού οπλοστασίου των μνημονίων.

2. Όχι για όλους τους κλάδους…

Η επέκταση των Κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων δεν γίνεται σε όλους τους κλάδους. Στη μεγάλη πλειοψηφία των κλάδων δεν υπάρχουν κλαδικές συμβάσεις, ως αποτέλεσμα των νόμων όλων των προηγούμενων χρόνων.

Το ποσοστό των εργαζομένων που καλύπτονται από Κλαδικές ΣΣΕ δεν ξεπερνά το 10% του συνόλου των εργαζομένων.

Η κυβέρνηση δεν καθιστά υποχρεωτική την εφαρμογή ούτε καν αυτών που υπάρχουν, ενώ την ίδια στιγμή δεν ακουμπάει το νομοθετικό πλαίσιο, που επιτρέπει στους εργοδότες είτε να μην προσέρχονται στις διαπραγματεύσεις για τις συλλογικές συμβάσεις, είτε να τις υπονομεύουν και να μην τις εφαρμόζουν.

3. Και οι «Ελαστικές» εργασιακές σχέσεις;

Στις μέρες της πλήρους εφαρμογής των ευρωπαϊκών οδηγιών κι αποφάσεων, η πλειοψηφία των προσλήψεων αλλά και του συνόλου των εργαζομένων, είναι εργαζόμενοι με «ευέλικτες» και «ελαστικές» μορφές εργασίας

(καθεστώς εργολαβικής και «νοικιασμένης» εργασίας, εργαζόμενοι σε θυγατρικές εταιρείες ή σε άλλες «συνεργαζόμενες» επιχειρήσεις κλπ),

**Τρεις δράκοι στο ίδιο συριζαίϊκο παραμύθι! (Στοιχεία από ΕΛΣΤΑΤ κι από ΕΡΓΑΝΗ)**

που είναι και θα παραμείνουν ξεκρέμαστοι και θα εξακολουθούν να αμείβονται με ό,τι θέλουν οι εργοδότες, αφού σε αυτούς δεν εφαρμόζεται καμιά ΣΣΕ ή και πολλοί δεν θεωρούνται καν εργαζόμενοι του κλάδου.

Σήμερα το 52% του συνόλου των νέων εργαζομένων, που εργάζονται με ευέλικτες μορφές απασχόλησης, αμείβονται με 378 € μεικτά.

Στις τράπεζες π.χ. η υπουργός επέκτεινε την ΣΣΕ και πανηγυρίζει, την ίδια στιγμή που αφήνει απ’ έξω, χιλιάδες ενοικιαζόμενους, τους εργαζόμενους στις θυγατρικές και στα εργολαβικά συνεργεία που δουλεύουν στις τράπεζες.

(Υπάρχουν 8 διαφορετικές σχέσεις εργασίας, επομένως διαφορετικά μισθολόγια, διαφορετική αμοιβή για την ίδια εργασία).

Στον Τουρισμό, η εργοδοσία χρησιμοποιεί μέχρι και 14 μορφές συμβάσεων απασχόλησης, από επινοικίαση εργαζομένων μέχρι και συμβάσεις μιας μέρας. Κι εκεί τα ίδια.

Στα ΕΛΠΕ (Ελληνικά Πετρέλαια) οι εργολαβικοί εργαζόμενοι ξεκινούν από τα 500 και μπορεί να φτάσουν και τα 3.000 άτομα, με μειωμένες απολαβές και δικαιώματα.

4. Όχι για όλους τους εργαζόμενους του Κλαδου…

Καθόλου άσχετο με αυτά δεν είναι, το ότι μόλις πρόσφατα η κυβέρνηση απέρριψε στη Βουλή και την πρόταση του ΚΚΕ, η οποία προέβλεπε, ότι όταν σε μια επιχείρηση, σε έναν όμιλο κ.ο.κ. υπογράφεται μια ΣΣΕ, αυτή να ισχύει και για τους εργολαβικούς εργαζόμενους που δουλεύουν σε αυτήν.

Άρα; Οι«ελαστικοί» (πλειοψηφία πια) στο στόμα του εργοδότη απροστάτευτοι.

5. Επιθεώρηση Εργασίας υπάρχει;

Οι μηχανισμοί ελέγχου του υπ. Εργασίας όχι μόνο δεν επαρκούν, αλλά οι αρμοδιότητές τους ψαλιδίστηκαν και ο προσανατολισμός τους είναι να επιβάλλεται η αντεργατική νομοθεσία και όλοι οι νόμοι που τσακίζουν τα εργασιακά μας δικαιώματα.

Οι ξενοδόχοι π.χ., ακόμα και στις περιπτώσεις εκείνες που είχαν συνυπογράψει ΣΣΕ, τις εφάρμοζαν ή σε ένα μικρό βαθμό ή και καθόλου, αφού δεν έχουν κανένα έλεγχο.

Δράκος Τρίτος: Κατάργηση υποκατώτατου μισθού…

Δεν τον καταργούν, αντίθετα τον γενικεύουν για όλες τις ηλικίες!

Αφού πρώτα τον έφεραν σαν «θετικό για τους νέους» και σαν μια από τις «βέλτιστες πρακτικές» στην ΕΕ, υποβαθμίζοντας ακόμα περισσότερο τη θέση των νέων μέσα στις επιχειρήσεις και το βιοτικό τους επίπεδο, τώρα …πανηγυρίζουν που τον καταργούν.

Τι σημαίνει όμως «καταργούν»;

Η ίδια η υπουργός εργασίας είπε:

«θα το εξετάσουμε στο χρόνο του»

και επανάφερε θέμα τροποποίησής του, στην κατεύθυνση της… παραπέρα γενίκευσής του.

Με βάση την εκτεταμένη εργασιακή κινητικότητα μεταξύ κλάδων, χρειάζεται γενίκευση του «υποκατώτατου» μισθού ανεξαρτήτως ηλικίας, στο όνομα της «απόκτησης εμπειρίας».

Αυτό τους έχει προτείνει κι ο ΟΟΣΑ.

Δηλαδή καταργούν την αποκλειστική εφαρμογή του μέτρου για τους νέους και το εφαρμόζουν για όλους όσους δεν έχουν εργασιακή εμπειρία του συγκεκριμένου χώρου.

Για τα άλλα αντεργατικά μέτρα που επέβαλαν (χτύπημα στο απεργιακό δικαίωμα, στην κυριακάτικη αργία, στο χρόνο εργασίας, διευκόλυνση νομοθετικά των ομαδικών απολύσεων και τη δράση των «δουλεμπορικών» γραφείων κ.ά.), ούτε λόγος.

Τρεις δράκοι στο ίδιο συριζαίϊκο παραμύθι!
Δρόμος υπάρχει…

Αν θέλει η κυβέρνηση να ικανοποιήσει τις ανάγκες των εργαζομένων (άρα και τα αιτήματα) να ψηφίσει και να εφαρμόσει τώρα την πρόταση νόμου 513 συνδικάτων για τις ΣΣΕ, που προβλέπει μεταξύ άλλων :

Επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751€.
Κατάργηση του άθλιου διαχωρισμού παλιών και νέων εργαζομένων.
Επαναφορά του θεσμικού πλαισίου για τις ΣΣΕ χωρίς «παραθυράκια».
Επαναφορά της υποχρεωτικότητας και επεκτασιμότητας χωρίς κόλπα και εξαιρέσεις.
Μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα, με σταθερό ημερήσιο χρόνο, με μείωση του εργάσιμου χρόνου, με 35ωρο – 5ήμερο.

Αυτή την πρόταση όμως όταν κατατέθηκε στη βουλή την απέρριψε ως αντισυνταγματική.

Άρα αυτές οι προτάσεις που φέρνει τώρα τι είναι;