Κιμ σβήσε το κερί…
Μπορεί κανείς να έχει πολλές αντιρρήσεις για το πώς μεταβιβάζεται η εξουσία στη ΛΔ της Κορέας από γιο σε πατέρα και από παππού σε εγγονό, από την άλλη δύσκολα μπορεί να αρνηθεί κανείς ότι ο τρίτος της γενιάς των Κιμ είναι το ίδιο, αν όχι περισσότερο δημοφιλής από τους προκατόχους του.
Κι αυτό όχι μόνο στη στη ΛΔΚ, αλλά και στη Νότια Κορέα, όπου, σύμφωνα με δημοσκόπηση του 2018, το 78% των πολιτών δήλωσαν πως «εμπιστεύονται» τον Κιμ Γιονγκ Ουν.
Επιπλέον, αξίζει να αναφερθεί κάτι που διαφεύγει από πολλούς, ότι στη χώρα πραγματοποιούνται κανονικά εκλογές, στις οποίες συμμετέχουν περισσότερα του ενός κόμματα.
Πολλοί βέβαια θα το αντιμετωπίσουν αυτό με θυμηδία, κάνοντας λόγο για «εκλογές – παρωδία», την ίδια στιγμή φυσικά που θεωρούν την αστική δημοκρατία κολοφώνα πολιτικής οργάνωσης της ανθρωπότητας, και καμαρώνουν για το πόσο ανθεκτικές είναι οι ρίζες της δημοκρατίας στις ΗΠΑ της Κου-Κλουξ-Κλαν, του Μακάρθι, του Τζορτζ Φλόιντ και των τραγόμορφων ακροδεξιών συνωμοσιολόγων που κάνουν εκδρομές στο Καπιτώλιο.
Ο Κιμ Γιονγκ Ουν, που γιόρτασε χθες τα γενέθλιά του και κλείνει σύντομα μια δεκαετία στο τιμόνι της ΛΔΚ, έγινε διάσημος στη χώρα μας ως πρωταγωνιστής της υπερβάιραλ ατάκας «Πατά το κουμπί», υπονοώντας την μεγάλη ανάπτυξη του πυρηνικού προγράμματος που συνεχίστηκε κι εντάθηκε επί ημερών του.
Ατάκα που παράλληλα ωστόσο, θέλοντας και μη, ενισχύει την εικόνα του φιλοπόλεμου και πιθανά παρανοϊκού «τυράννου», έτοιμου να στείλει την ανθρωπότητα στον όλεθρο για ένα καπρίτσιο.
Μια εικόνα την οποία αρέσκονται να καλλιεργούν τα δυτικά ΜΜΕ, ωστόσο αποδεδειγμένα απέχει πολύ από την πραγματικότητα, όπως απέδειξαν οι επανειλημμένες ειρηνευτικές προσπάθειες στις οποίες συμμετείχε ο Κιμ, με αποκορύφωμα τις συναντήσεις με τον Ντόναλντ Τραμπ το 2018, που σε κάθε δίκαιο κόσμο θα έφερναν τουλάχιστον το Νόμπελ Ειρήνης στο λαοκορεάτη ηγέτη.
Ο λόγος για το ναυάγιο ήταν αποκλειστικά η αδιαλλαξία των ΗΠΑ και τα δυσθεώρητα ανταλλάγματα που ζητούσαν για την άρση των κυρώσεων που στραγγαλίζουν την οικονομία της χώρας.
Κυρώσεις που πάντως δεν έχουν εμποδίσει μια σημαντική ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο στους αριθμούς, αλλά και στην ποιότητα ζωής των κατοίκων της χώρας.
Όλα αυτά μάλιστα εν μέσω πανδημίας, την οποία η ΛΔΚ αντιμετώπισε αποφασιστικά, μετατρέποντας την αναγκαστική της απομόνωση σε πλεονέκτημα, κάτι που επέτρεψε στην Πιονγκγιάνγκ να είναι μία από τις ελάχιστες πόλεις του πλανήτη όπου ο εορτασμός της Πρωτοχρονιάς θύμιζε σχεδόν περσινές εικόνες.
Αντίθετα, η Σεούλ κάποια χιλιόμετρα νοτιότερα, ήταν μια έρημη πολιτεία με αστυνομικούς να ελέγχουν την κυκλοφορία.
Παράλληλα, εκτός από την πανδημία, η ΛΔ της Κορέας αυτούς τους μήνες ήρθε αντιμέτωπη με έναν ελάχιστα προβεβλημένο στο εξωτερικό, αλλά καταστροφικό τυφώνα, με τον Κιμ να επισκέπτεται προσωπικά τις πληγείσες περιοχές, όπου το έργο της αποκατάστασης ξεκίνησε από την πρώτη στιγμή, βασισμένο στο πνεύμα προσφοράς και αυτοθυσίας ενός λαού μαθημένου σε δυσκολίες εσωτερικές κι εξωτερικές, τις οποίες αντιμετωπίζει με αξιοθαύμαστη αξιοπρέπεια.
Αν και οι φημολογίες γύρω από τους Κιμ αποτελούσαν μόνιμο ψωμοτύρι των δυτικών και νοτιοκορεατικών ΜΜΕ από τη δεκαετία του ’50 ήδη, στην τρίτη γενιά η συνωμοσιολογία άγγιξε επίπεδα επιστημονικής φαντασίας, παρουσιάζοντας ένα διαρκές γκραν γκινιόλ με θύματα συγγενείς, ερωμένες, παιδιά κι εγγόνια πολιτικών αντιπάλων, έναν ετεροθαλή αδελφό του ηγέτη, και καμιά δεκαριά στρατηγούς που νεκρανασταίνονταν από μήνα σε μήνα, κάπως σαν τον ειδικό φρουρό που αναβοσβήνει αθόρυβα εδώ και μιάμιση δεκαετία.
Το μυστικό της ανάστασης είναι εξάλλου κάτι που εφηύρε και ο ίδιος ο Κιμ.
Κάτι το οποίο απέδειξε και το γεγονός πως δυο φορές μόνο μέσα στο 2020 εμφανίστηκε μετά από εβδομάδες απουσίας, την ώρα που τα ΜΜΕ του εξωτερικού μοίραζαν κόλλυβα και εξύφαιναν σενάρια διαδοχής με επικρατέστερη υποψήφια την αδερφή του, που βάφτισαν «μέγαιρα» πιο «στυγνή από τον αδερφό της», βασισμένοι σε αδιάψευστα στοιχεία, όπως το αγέλαστο βλέμμα της σε κάποιες φωτογραφίες.
All time classic ωστόσο ανάμεσα στις ιστορίες για αγρίους λαοκορεάτες κομμουνιστές, παραμένει ο υποτιθέμενος τρόπος εκτέλεσης του θείου του Κιμ πριν μερικά χρόνια, ο οποίος περιλάμβανε από σενάρια για 120 πεινασμένα σκυλιά που έσκισαν τις σάρκες του ως και σενάρια για εκτέλεση με πυραυλικά βλήματα.
Παραδόξως, η συγκεκριμένη υπόθεση ήταν και μάλλον η μοναδική που ξεκίνησε από κάποιον πυρήνα αλήθειας, καθώς ο εν λόγω θείος είχε πράγματι εκτελεστεί.
Κατά τα λοιπά, ο Κιμ Γιονγκ Ουν γιόρτασε στις 8 Γενάρη τα 39α γενέθλιά του στο πενταετές συνέδριο του Εργατικού Κόμματος Κορέας. διακηρύσσοντας σε πλήρη αντίθεση προς τις παγκόσμιες κολακείες προς τον Τζο Μπάιντεν πως:
«Όποιος και να είναι στην εξουσία, η πραγματική φύση της πολιτικής του ενάντια στη ΛΔΚ δε θα αλλάξει»,
κι εξαγγέλλοντας παραπέρα επέκταση του πυρηνικού προγράμματος της χώρας, περιλαμβάνοντας και πυρηνικά υποβρύχια.
Θα πει κανείς ότι τα ποσά και το εργατικό κι επιστημονικό δυναμικό που δαπανώνται για αυτό το πυρηνικό πρόγραμμα θα μπορούσαν να διατεθούν για την παραπέρα βελτίωση της ζωής του λαού, από την άλλη είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι χωρίς αυτό, η χώρα και ο προσωπικά ο Κιμ θα είχε την τύχη άλλων κρατών που οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους δαιμονοποιούν ως «άξονα του κακού» και «κράτη – παρίες».
Από αυτή την άποψη, εμείς θα ευχηθούμε στον Κιμ χρόνια πολλά και να συνεχίσει να είναι καρφί στο μάτι του ιμπεριαλισμού, κάτι το οποίο καταφέρνει χωρίς να πατήσει το κουμπί, απλά σβήνοντας το κερί.
Πηγή: Κατιούσα
