Όποιος τη μάνα αγαπά, δεν της ζητά να δουλεύει Κυριακή!
Όποιος αγαπάει τη μάνα, δεν μπορεί να της ζητάει να δουλεύει τις Κυριακές.
Όποιος αγαπάει τη μάνα, δεν μπορεί να ζητάει από τη γυναίκα να υπογράφει συμβόλαιο ότι δεν θα μείνει έγκυος για τα επόμενα χρόνια.
Όποιος αγαπάει τη μάνα, δεν την αφήνει χωρίς δουλειά μα κι όταν δουλεύει δεν την κρατάει εκεί από το πρωί ως το βράδυ.
Όποιος αγαπάει τη μάνα, δεν απολύει την έγκυο, δεν αφήνει το παιδί της χωρίς παιδικό σταθμό, δεν της αρπάζει πίσω τη σύνταξη χηρείας όταν εκείνη μεγαλώνει και μένει μόνη, δεν την πετάει από το σπίτι της.
Ξέρεις πως αναγνωρίζεται η μάνα;
Ούτε από τα μάτια, ούτε από το βλέμμα, ούτε από τίποτα τόσο γλαφυρό ή ποιητικό…
Η μάνα αναγνωρίζεται από τα χέρια. Απ’ αυτά τα χέρια που έχουν σκληρύνει μα κάνουν τρυφερό το χάδι.
Τα χέρια που έχουν γεράσει, μα κινούνται πάντα ζωηρά όταν είναι να σε φροντίσουν.
Αυτά τα χέρια, τα κουρασμένα, που με έναν τρόπο μαγικό δε σταματούν ποτέ κάτι να φτιάχνουν.
Σήμερα γιορτάζει η μητρότητα, που την έχουμε βάλει να πολεμά με τα θηρία κάθε μέρα.
Να πολεμά με τη δουλειά, με την αγωνία, με την ανασφάλεια, με τον χρόνο που πάντα λείπει.
Σήμερα γιορτάζουν όλες οι μητέρες, μα πιο πολύ από όλες γιορτάζουν οι μητέρες που μεγάλωσαν προσπαθώντας και έγιναν πια γιαγιάδες.
Σ’ ευχαριστώ μαμά μου…
