Print Friendly, PDF & Email

Ποιος επενδύει στο φασισμό; (Επίλογος)

Συνέχεια από το 1ο Μέρος

Στην περίπτωση της Ελλάδας, είμαστε τυχεροί σε αυτό, φαινόμαστε ακόμα λίγο «καθυστερημένοι» σε σχέση με τις διαστάσεις του φαινομένου της αποκάθαρσης του ναζισμού από τα εγκλήματα πολέμου και την απόδοση των όσων εγκληματικών συνέβησαν, στη Σοβιετική Ένωση, την Αντίσταση και τους κομμουνιστές.

Ποιος επενδύει στο φασισμό; (Επίλογος)
Ο αντικομμουνισμός χέρι-χέρι με την αντιλαϊκή επίθεση

Στη «Δύση», στην Ευρωπαϊκή Ένωση ετούτη η επέλαση έχει πάρει διαστάσεις σταυροφορίας.

Λίγα χρόνια πριν η γαλλική τηλεόραση, για παράδειγμα, γύρισε και με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση το περίφημο ντοκυμαντέρ «Η άλλη απελευθέρωση» (L’ autre Liberation – υπάρχει στο YouTube),

όπου τα σοβαρά εγκλήματα του πολέμου τα διέπραξε η Αντίσταση ακριβώς στην Απελευθέρωση.

Ο Γκαίμπελς θα δυσκολευόταν να στήσει ένα τόσο κραυγαλέα ναζιστικό σενάριο.

Ετούτα που για εμάς εδώ είναι ακόμα αδιανόητα, έχουν γίνει τρέχουσα αντίληψη του κοινού τηλεοπτικού ή δικτυόπληκτου ανθρώπου.

Ας ανατρέξουμε τις σελίδες των εν λόγω «αναθεωρητικών» έργων για να πάρουμε μια γεύση για το ποιόν τους.

Να σταθούμε στην περί στρατοπέδων συγκέντρωσης, εξόντωσης και θανάτου αναθεωρητική άποψη;

Ο Νταίηβις (Norman Davies) παραπέμποντας[1] στο Νόλτε (Ernst Nolte)ισχυρίζεται ότι υπήρχαν μόνο 15 γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης έναντι «εκατοντάδων» στην Σοβιετική Ένωση.[2]

Και πηγαίνοντας παρακάτω, στο μέτρημα των θανάτων στα στρατόπεδα ισχυρίζεται:

«Οι γερμανικοί αριθμοί είναι αναπάντεχα χαμηλοί – περίπου 450.000 καταγεγραμμένοι θάνατοι ή (το πιθανότερο) «ένας αριθμός άνω των 600.000». Οι εκτιμήσεις για τα σοβιετικά στρατόπεδα παρουσιάζουν τεράστια διακύμανση, αλλά είναι σαφώς υψηλότερες.

Σύμφωνα με τον Ρόμπερτ Κόνκουεστ φτάνουν στο 1.000.000 κατ’ έτος κατά μέσο όρο ή σε ένα σύνολο 6.000.000 για το διάστημα 1939-1945».[3]

Ποιος επενδύει στο φασισμό; (Επίλογος)
Από το μαρτυρικό Άουσβιτς

Να αναφέρω ότι στο θέμα των στρατοπέδων ο Ίρβιγκ (David Irving) είναι πιο συγκρατημένος καθότι η υιοθέτηση εκ μέρους του της περίφημης έκθεσης Leuchter περί μη ύπαρξης θαλάμων αερίων στο Άουσβιτς του κόστισε ποινική δίωξη, καταδίκη και φυλάκιση στην Αυστρία.

Να σταθούμε στην νέα περί εκτελέσεων άποψη;

Ο Ίρβιγκ για παράδειγμα εκθειάζει την άποψη που απολογητικά διατύπωσαν οι υπόδικοι για εγκλήματα πολέμου ναζί αξιωματούχοι.

«Μας κατηγορούν ότι σκοτώσαμε 200 εδώ, 300 εκεί. Οι κατήγοροί μας –οι Σύμμαχοι σ.ε.- δεν έχουν τίποτε να πουν για τη θανάτωση 200 ή 300.000 αμάχων σε μία και μόνο νύχτα, όπως έγινε στον βομβαρδισμό της Δρέσδης» (14 Φεβρουαρίου 1945).

Να μεταφερθούμε στο ζήτημα των χωριών που σβήστηκαν από τον χάρτη μέσα από τη φωτιά και τις μαζικές εκτελέσεις;

Με βάση τη βιβλιογραφία αυτού του είδους φαίνεται πως υπάρχουν τρία τέτοια μαρτυρικά χωριά σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Για τα δύο από αυτά υπάρχει εξήγηση και δικαιολογία.

Πρόκειται για το Λίντιτσε, έξω από την Πράγα, όπου εκτελέστηκαν περίπου 300 άτομα ενώ άλλα τόσα στάλθηκαν στα στρατόπεδα και εξοντώθηκαν (ανάμεσά τους και τα περίφημα 92 παιδιά).

Για ετούτη την περίπτωση λειτούργησε σύμφωνα πάντα με την παραπάνω βιβλιογραφία ο «βρασμός ψυχής».

Η δολοφονία του στελέχους των Ές Ές Χάϊντριχ στη γειτονική Πράγα. Η οργή για το προδοτικό αυτό πισώπλατο κτύπημα οδήγησε στις ακρότητες.

Το δεύτερο χωριό που μνημονεύεται είναι το Οραντούρ Συρ Γκλαν της Γαλλίας. Και γι αυτό υπάρχει εξήγηση και απολογία.

Μαινόταν ο πόλεμος, έτρεχαν οι Γερμανοί να ενισχύσουν το μέτωπο στη Νορμανδία, τους βομβαρδίζανε, έπεφταν αλεξιπτωτιστές, οι αντάρτες και οι πράκτορες των εχθρών κρύβονταν πίσω από κάθε δένδρο, ήρθε η κακιά η ώρα, βρέθηκε μπροστά τους το χωριό, τι να κάνουν οι άνθρωποι;

Εκτέλεσαν 642 ανθρώπους να ξεθυμάνουν και να ηρεμήσουν.

Ποιος επενδύει στο φασισμό; (Επίλογος)
Ποιος επενδύει στο φασισμό;

Το Λίντιτσε και το Οραντούρ είναι αποδεκτά ως «παράπλευρες απώλειες» και από τη γερμανική πολιτική ηγεσία και από το γερμανικό κράτος.

Ως εκ τούτου η περίπτωσή τους δύσκολα μπορεί να αποσιωπηθεί.

Εκείνο όμως που παρουσιάζει ενδιαφέρον στην παραπάνω βιβλιογραφική παραγωγή αλλά και στις τρέχουσες συζητήσεις είναι η τρίτη «διάσημη» περίπτωση χωριού που καταστράφηκε μαζί με τους κατοίκους του στον πόλεμο αυτό.

Στα βιβλία και σε πολλά άρθρα το χωριό αυτό δεν έχει όνομα:

«Βρίσκεται», λέει ο Νταίηβις, «στην Ανατολική Πρωσία».[4]

Το χωριό σβήστηκε από τον χάρτη και όσοι από τους κατοίκους του βρέθηκαν εκεί σφαγιάστηκαν με μαρτυρικούς τρόπους.

Παρεμπιπτόντως το χωριό αυτό έχει όνομα.

Το βρίσκουμε στο βιβλίο του Μπεσσέλ[5] που επίσης έσπευσε να εκδόσει στα ελληνικά ο εκδοτικός οίκος Αλεξάνδρεια.

Λέγεται Νέμερσντορφ, είναι γερμανικό και βρισκόταν στην ανατολική Πρωσία.

Ήταν το πρώτο γερμανικό χωριό στο οποίο μπήκε ο Κόκκινος Στρατός στις 20 Οκτωβρίου 1944.

Αντικομμουνισμός
Ποιος επενδύει στο φασισμό;

Οι Γερμανοί το ανακατέλαβαν μερικές ημέρες αργότερα και η ναζιστική προπαγάνδα έστησε πάνω στο κατεστραμμένο από τις μάχες χωριό μια γιγαντιαία προπαγανδιστική σκηνοθεσία,

που απέβλεπε στο να πείσει τους Γερμανούς να πολεμήσουν μέχρις εσχάτων καθότι η μοίρα που τους επιφύλασσε ο Κόκκινος Στρατός θα ήταν αντίστοιχη με τη μοίρα του χωριού αυτού.

Αυτός είναι και ο λόγος που το χωριό αυτό παρουσιάζεται χωρίς όνομα στη βιβλιογραφία.

Τυχόν αναφορά του ονόματος θα το συνέδεε με τη ναζιστική προπαγάνδα της εποχής και θα αποκάλυπτε ότι η όλη υπόθεση δεν ήταν παρά μια προπαγανδιστική σκηνοθεσία.

Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι το μόνο χωριό που ανακάλυψε η αναθεωρητική ιστοριογραφία να έχει καταστραφεί και σφαγιαστεί από τον Κόκκινο Στρατό ήταν το μόνο και το ίδιο με αυτό της ναζιστικής προπαγάνδας του τέλους!

Μην ψάχνετε στις χιλιάδες σελίδες της αναθεωρητικής ιστοριογραφίας να βρείτε ανάμεσα στα χωριά που γίναν Ολοκαύτωμα μαζί με τους κατοίκους τους ούτε τη Βιάννο, ούτε το Δίστομο, ούτε την Κλεισούρα, ούτε το Μεσοβούνι, ούτε τα Κερδύλλια, ούτε το Κομμένο, ούτε το Χορτιάτη, ούτε τα Καλάβρυτα.

Μην ψάχνετε να βρείτε τα χωριά της Σερβίας, της Βοσνίας, της Αλβανίας, της Πολωνίας, της Ουκρανίας, της Λευκορωσίας, της Ρωσίας….

Ποιος επενδύει στο φασισμό; (Επίλογος)

Μην ψάχνετε να βρείτε τη Βαρσοβία – οι «άμυαλοι» που εξεγέρθηκαν σε αυτήν παρασυρμένοι από την ιουδαιομπολσεβίκικη προπαγάνδα προκάλεσαν την καταστροφή.

Γενικά μην ψάχνετε για εγκλήματα των ναζί – δεν υπάρχουν.

Πράγματι στον πόλεμο αυτό έγιναν εγκλήματα.

Τα έκαναν οι Πολωνοί εξεγερμένοι, οι αντάρτες των Βαλκανίων, οι Παρτιζάνοι, οι «ληστές», οι «αναρχικοί»: Οι αγρότες της Κρήτης ανάμεσά τους που υπεράσπισαν το νησί τους από τη ναζιστική εισβολή.

Κυρίως όμως τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν οφείλονται στους Μπολσεβίκους, στους κομμουνιστές και τους Εβραίους.

Ποιο ήταν το μεγαλύτερο έγκλημα όλων αυτών;

Μα η «Απελευθέρωση»

Αντισταλινισμός και και θεωρία δύο άκρων
Ποιος επενδύει στο φασισμό;

Να τι γινόταν όπου έμπαιναν οι παρτιζάνοι και ο Κόκκινος Στρατός:

«Η τιμωρία των αρρένων ήταν ο τυφεκισμός. Η τιμωρία των θηλέων ήταν ο ομαδικός βιασμός. Κανένα έλεος δεν έδειξαν στις νέες ή τις ηλικιωμένες. Οι νοσοκόμες των νοσοκομείων βιάζονταν μαζικά.

Μοναχές σε μοναστήρια στήνονταν κυριολεκτικά στη σειρά και βιάζονταν. Οκτάχρονες μαθήτριες και ογδοντάχρονες χήρες βιάζονταν εξακολουθητικά και άγρια, μέχρι να χυθεί το αίμα τους και να εκπνεύσει το ανυπεράσπιστο κορμί τους…»[6]

Να λοιπόν ποιοι είναι οι εγκληματίες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Και καθότι οι Σοβιετικοί:

εφευρέθηκε και αναδείχθηκε σε ύψιστο έγκλημα πολέμου και τους αποδόθηκε ο… βιασμός γυναικών!

Παραδόξως όταν επίσημα οι Γάλλοι ενθάρρυναν τα αποικιακά τους στρατεύματα σε βιασμούς Γερμανίδων στη Ρηνανία ή την Αλσατία (για ξεριζώσουν τους εκεί πληθυσμούς) αυτό δεν ήταν έγκλημα, ήταν αντίδραση οργής για τα δεινά της ναζιστικής κατοχής στο Μαρόκο και την Αλγερία!!!

Μην ψάχνετε για λογική στα επιχειρήματα, για προπαγάνδα πρόκειται.

Έτσι έχουν τα πράγματα.

  • Για καμένα χωριά θα μιλούμε τώρα;
  • Για μαζικές εκτελέσεις αμάχων;
  • Για αντίποινα;
Ποιος επενδύει στο φασισμό; (Επίλογος)
Στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού

Καθώς πρέπει άνθρωποι ήταν οι ναζί, ειδικά οι Γερμανοί ναζί, δεν ήταν τίποτε παρακατιανοί εβραιοσλαύοι ή τίποτα μεσογειακοί σκουρόχρωμοι….

Αυτές είναι οι ενδείξεις. Πίσω από αυτές διαγράφεται ο σκοτεινός κόσμος για τον οποίο προορίζουν τους λαούς οι άρχουσες τάξεις της χώρας μας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Συνήθως όμως το πιο βαθύ σκοτάδι έρχεται λίγο πριν το ξημέρωμα.

Σημειώσεις:

[1]. Ο παραεπιστημονικός αυτός κύκλος στηρίζει δήθεν επιστημονικά τα «επιχειρήματά» του παραπέμποντας ο ένας στον άλλον, περίπου όπως ο Μαραντζίδης παραπέμπει στον Καλύβα και αντίστροφα.
[2].
Davies Norman, 2007, 530-531.
[3]. Conquest Robert (1978), Kolyma: The Arctic Death Camps, New York.
[4]. Davies 2007, 514.
[5]. Bessel, 2009, 93.
[6]. Davies 2007, 549.

Γιώργος Μαργαρίτης

Πηγή: Κατιούσα

(Visited 399 times, 1 visits today)