Ο «Γέρος της Δημοκρατίας» και το διαπαιδαγωγικό του έργο!
Συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από τον θάνατο (1 Νοέμβρη 1968) του Γεωργίου Παπανδρέου του Α’, που οι αστοί του έδωσαν το προσωνύμιο «Ο Γέρος της Δημοκρατίας»
εξαιτίας κυρίως της αιματηρής του συμβολής στα Δεκεμβριανά του ’44 ενάντια στο λαό της Αθήνας και στο ΕΑΜ, καθώς επίσης και στην συνεισφορά του στην εδραίωση του ελληνικού καπιταλισμού.
Σήμερα όμως δεν θα τον «υμνήσουμε» για αυτό
Σήμερα θα μιλήσουμε για την «προσφορά» και το «δημοκρατικό» έργο που παρουσίασε και ως Υπουργός Παιδείας στην Κυβέρνηση που ήταν Πρωθυπουργός ο ίδιος, δύο μόλις χρόνια πριν από το πραξικόπημα της Χούντας.
Ήταν Μάρτης του 1965 και κυβέρνηση στην Ελλάδα ήταν η «Ένωση Κέντρου», όταν στα σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης στάλθηκε από τον Πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου – που ήταν τότε και υπουργός Παιδείας – η περιβόητη εγκύκλιος 1010, που είχε ως στόχο το τσάκισμα του μαθητικού κινήματος.
Όπως θα διαβάσετε παρακάτω, επρόκειτο για μια ξεδιάντροπη αντικομμουνιστική, αντιλαϊκή επέμβαση, που επιχειρούσε να εξοβελίσει κάθε αντίσταση του εκπαιδευτικού κινήματος,
με την επίκληση του «κομμουνιστικού κινδύνου», το χαφιεδισμό και τη τρομοκρατία μέσω των απειλών απόλυσης αγωνιζόμενων εκπαιδευτικών.
Αιχμή αυτής της κατάπτυστης εγκυκλίου ήταν το χτύπημα της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη (ΔΝΛ), που πρωτοστατούσε στους μεγάλους αγώνες για την Παιδεία.
Παραθέτουμε την εγκύκλιο 1010, για να διαπιστωθεί και πάλι ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, ότι ο λαϊκός – μαθητικός αγώνας, όπως και τώρα χτυπιόταν και τότε στο όνομα της «νομιμότητας» και μάλιστα από εκείνους
που έβαλαν στόχο να… κατατροπώσουν (!) τη «Δεξιά» κι αποδείχτηκαν ισάξιοί αν όχι κι ανώτεροι της ως προς το μένος τους ενάντια στο λαό:
Το «διαπαιδαγωγικό» έργοόπως το οραματίστηκε κι εφάρμοσε ο «Γέρος της Δημοκρατίας» πριν ακόμα γίνει το πραξικόπημα των συνταγματαρχών το 1967:
«ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ του Γ. Παπανδρέου
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΝ ΕΘΝ. ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΘΝ. ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ
Αριθ. Εμπ. Πρωτ. 1010
Εν Αθήναις τη 11 Μαρτίου 1965
Προς τους Γενικούς Επιθεωρητάς Μέσης Εκπαιδεύσεως
Πανταχόθεν καταγγέλεται ότι η Κομμουνιστική Νεολαία Λαμπράκη καταβάλλει μεγάλας προσπάθειας προσεταιρισμού μαθητών των Γυμνασίων.1
Βεβαίως, εφ’ όσον διεπιστώθη ποσοστόν 12% οπαδών της ΕΔΑ κατά τας τελευταίας εκλογάς, ευνόητον είναι ότι θα υπάρχουν και μαθηταί εμποτισμένοι από τας οικογενείας των με αριστεράν ιδεολογίαν.
Και αυτούς βέβαια, κατά πρώτον λόγον, θα χρησιμοποεί η Κομμουνιστική προπαγάνδα προς προσυλητισμόν των Νέων.
Εφιστώ διά τούτο και πάλιν την προσοχήν όλων των Καθηγητών των Γυμνασίων και τους καθιστώ υπεύθυνους διά πάσαν σχετικήν δραστηριότητα της Νεολαίας Λαμπράκη.
Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.
Τούτο πρέπει να καταστή συνείδησις της Νέας Γενιάς.
Ο εθνικός φρονηματισμός, καθώς και η ηθική και πολιτική αγωγή των μαθητών είναι η πρώτη αποστολή του Διδασκάλου. Και εις αυτήν οφείλουν να επιδοθούν.
Τα δικά μας ιδανικά είναι τα ιδανικά του Ελληνοχριστιανικού Πολιτισμού. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (Εθνική και Πολιτική) και ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΑΓΑΠΗ και ΘΥΣΙΑ. Αυτά είναι τα ιδεώδη μας και μ’ αυτά πρέπει να εμποτισθή η Νέα Γενεά, ΕΛΛΑΣ και ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Αληθής Δημοκρατία.
Πάσα εκτροπή πρέπει να κολάζεται αυστηρότατα.
Κι αν συμβή να υπάρξουν διδάσκαλοι όχι ανήκοντες, αλλά και απλώς συμπαθούντες ή ανεχόμενοι την κομμουνιστικήν προπαγάνδαν δεν έχουν θέσιν εις την Εκπαίδευσιν.
Οσοι πιστεύουν εις τα Ιδεώδη των τα υπερασπίζουν. Και την υπεράσπισιν των ιδανικών μας και την έμπνευσιν της Νέας Γενεάς, έχει αναθέσει η Ελληνική Δημοκρατία εις τον Εκπαιδευτικόν κόσμον.
Γνωρίζω ότι έχουν μέχρι τούδε εκδοθή υπό του Υπουργείου Παιδείας, πολλαί σχετικαί εγκύκλιοι. Αλλά επεθύμουν, λόγω της μεγάλης σοβαρότητας του θέματος, να επικοινωνήσω και εγώ προσωπικώς μεθ’ υμών.
Παρακαλώ όπως εις το τέλος εκάστου μηνός υποβάλλητε (Υπουργείον Παιδείας – Γραφείον Υπουργού) εμπειστευτικώς σχετικήν έκθεσιν.
Δεχθήτε και διαβιβάσατε προς άπαντας διδάσκοντας και διδασκομένους, τους εγκάρδιους χαιρετισμούς μου.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
Πρόεδρος της Κυβερνήσεως και Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων».
Σοσιαλδημοκράτες όλου του κόσμου θρηνήστε!
Μετά από αυτά -κι ιδιαίτερα όσοι δηλώνετε «δημοκράτες» και «προοδευτικοί αριστεροί»(!!) – μπορείτε να συνεχίστε απτόητοι τους θρήνους και τα κλάματα για την μεγάλη απώλεια του «ηγέτη» σας.
Κι όπως βλέπετε το σημερινό παράδειγμα του… «μικρού Αλέξη» (που σας κορόϊδεψε) δεν είναι ούτε το πρώτο ούτε και το τελευταίο της «ένδοξης» ιστορία της σοσιαλδημοκρατίας.
Ειδικά εάν ο λαός συνεχίσει να ακολουθεί κάθε κόμμα ή «σωτήρα» που του πλασάρει το σύστημα ως εύκολη και κυρίως ανέξοδη «λύση».
Εμείς πάντως από την πλευρά μας, δεν έχουμε σκοπό ούτε σάλιο για φτύσιμο να ξοδέψουμε για χάρη τους.
Σημείωση:
[1]. Το Γυμνάσιο τότε είχε έξι τάξεις αφού δεν είχε δημιουργηθεί ακόμα η βαθμίδα του Λυκείου. Η φοίτηση ήταν προαιρετική και τα περισσότερα παιδιά σταματούσαν στο δημοτικό.
