Print Friendly, PDF & Email

Πολιτική Απόφαση 20ού Συνεδρίου του ΚΚΕ – Μέρος 3ο

Τα καθήκοντα για την ανασύνταξη του Εργατικού Κινήματος κι η πολιτική δουλειά των κομμουνιστών στα συνδικάτα

Συνέχεια από το 2ο Μέρος

Το 20ο Συνέδριο του ΚΚΕ, με βάση τα Προγραμματικά ντοκουμέντα καθώς και την πείρα από τη δράση του Κόμματος το προηγούμενο διάστημα, προσδιόρισε τα καθήκοντα του Κόμματος σε σχέση με τη δουλειά για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος.

Το βασικό περιεχόμενο της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος προσδιορίζεται ως η προετοιμασία και ανάπτυξη της ικανότητάς του να αντιπαρατεθεί με αποφασιστικότητα και αποτελεσματικότητα, σε συμμαχία με τα λαϊκά στρώματα των αυτοαπασχολουμένων της πόλης και της υπαίθρου, στην ενιαία επεξεργασμένη στρατηγική του κεφαλαίου και της καπιταλιστικής εξουσίας.

Πολιτική Απόφαση 20ού Συνεδρίου του ΚΚΕ - Μέρος 3ο
Πολιτική Απόφαση 20ού Συνεδρίου του ΚΚΕ – Μέρος 3ο

Η υλοποίηση αυτού του καθήκοντος προϋποθέτει την ένταση της ιδεολογικής – πολιτικής πάλης στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Στα Συνδικάτα παρεμβαίνουν οργανωμένα οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, η ίδια η εργοδοσία, οι διάφοροι κρατικοί μηχανισμοί, ο οπορτουνισμός.

Η πολιτικοποίηση της δράσης των Συνδικάτων σε αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό αφορά πρώτα απ’ όλα τη γενική τους κατεύθυνση, με την έννοια ότι δεν περιορίζονται μόνο σ’ ένα επιμέρους πλαίσιο πάλης.

Επιδιώκουμε τα Συνδικάτα να τοποθετούνται υπέρ της ταξικής πάλης και της κατάργησης της εκμετάλλευσης, κατά της ταξικής συναίνεσης, του «κοινού εθνικού συμφέροντος», της υποταγής τελικά στους καπιταλιστές.

Το εργατικό κίνημα πλήρωσε ακριβά τις αυταπάτες ότι μια «πιο πλατιά» δήθεν γραμμή, που θα επικεντρώνεται μόνο ή κυρίως στο συγκεκριμένο πρόβλημα του κάθε χώρου δουλειάς, μπορεί να διευρύνει το πλαίσιο της συσπείρωσης και να διευκολύνει τον συνολικό στόχο.

Τα όποια βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα μιας τέτοιας γραμμής σε άλλες συνθήκες έγιναν γρήγορα «φτερό στον άνεμο» και οδήγησαν στην απογοήτευση και αποστράτευση ακόμα και συνεπών δυνάμεων.

Η πολιτικοποίηση γίνεται με όρους κινήματος, συμμετοχής των εργαζομένων και υπολογίζοντας ότι τα μέλη των συνδικάτων δεν έχουν όλα κατακτημένη πολιτική ταξική συνείδηση.

H δουλειά για την πολιτικοποίηση, για το ξεπέρασμα φαινομένων συντεχνιακής λογικής πρέπει να αναπτύσσεται καθημερινά με τη δημιουργική ανησυχία και φροντίδα των κομμουνιστών, για να διαμορφώνεται σωστή σχέση ανάμεσα στο Κόμμα και τα συνδικάτα, να μη δίνουν αθέλητα κάποιες φορές την εντύπωση μετατροπής των συνδικάτων σε «κομματικές οργανώσεις», μεταφέροντας ανεπεξέργαστα θέσεις, συνθήματα, μεθόδους της κομματικής δουλειάς.

Αυτό που κυρίως χρειάζεται είναι η καλύτερη εξειδίκευση, η καλύτερη επεξεργασία των αιτημάτων και του περιεχομένου κάθε αγώνα, των θέσεων και των συνθημάτων σε κάθε σωματείο, σε κάθε κλάδο, σε κάθε χώρο. Ετσι μόνο μπορεί να ξεπεραστεί η γενικολογία, η επανάληψη γενικών στρατηγικών συνθημάτων.

Ο κομμουνιστής δρα φανερά, δεν κρύβει τις απόψεις του, δεν κάνει πίσω στις θέσεις και στο Πρόγραμμα του Κόμματος, ταυτόχρονα όμως κρίνεται καθημερινά και στην ικανότητα διαμόρφωσης πλαισίου πάλης και διεκδικήσεων, που διευκολύνουν τη συσπείρωση εργαζομένων και εμποδίζουν έτσι την πιο εύκολη χειραγώγηση και ενσωμάτωση.

Να αποκτήσουμε σταθερό προσανατολισμό, αλλά και μεγαλύτερη ικανότητα να ενισχύεται από τα κάτω – ξεκινώντας από τον ίδιο τον τόπο δουλειάς, από το σωματείο – η γραμμή πάλης, που θέτει στο επίκεντρο τις σύγχρονες ανάγκες των εργατικών – λαϊκών δυνάμεων.

Να αποκτήσουμε ικανότητα στην αποκάλυψη του γεγονότος ότι εμπόδιο στην ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών και των αιτημάτων που τις εκφράζουν είναι η ίδια η καπιταλιστική ιδιοκτησία και το καπιταλιστικό κέρδος.

Πολιτική Απόφαση 20ού Συνεδρίου του ΚΚΕ - Μέρος 3ο
Πολιτική Απόφαση 20ού Συνεδρίου του ΚΚΕ – Μέρος 3ο

Μέσα από τη διαπάλη που θα αναπτύσσεται στους μικρούς και μεγαλύτερους αγώνες πρέπει να αποκαλύπτονται πειστικά οι μηχανισμοί της εκμετάλλευσης και κυρίως οι όροι κατάργησής της. Απαιτείται ικανότητα του Κόμματος και του κάθε κομμουνιστή να δουλεύει με σχέδιο και συνέχεια μέσα στις εργατικές – λαϊκές δυνάμεις,

να προωθεί την οργάνωση, τη συσπείρωση και τη διαφώτισή τους, με στόχο τη ριζοσπαστικοποίηση της συνείδησης, την άνοδο της απαιτητικότητας και της μαχητικότητας της δράσης για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών τους.

Παρά το γεγονός ότι από σήμερα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο διεκδίκησης, η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών δεν χωράει μέσα στον καπιταλισμό, αλλά προϋποθέτει την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και την ένταξή τους στον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό.

Η προβολή των αιτημάτων για ανάκτηση των απωλειών δεν εξιδανικεύει την περίοδο πριν από την κρίση, αλλά αναδεικνύει την επιδείνωση των όρων εκμετάλλευσης σε σχέση με παλιότερες γενιές και την προφανή αντίφαση αυτής της κατάστασης με τις πραγματικές σύγχρονες ανάγκες και δυνατότητες.

Χρειάζεται να απαντιέται η κάλπικη επιχειρηματολογία ότι η σημερινή υποχώρηση δικαιωμάτων οφείλεται στην προηγούμενη ύπαρξη κάποιων παράλογων προνομίων.

Η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος περνάει μέσα από τη δράση για την οργάνωση της εργατικής τάξης. Η προσπάθεια αυτή εκφράζεται με συγκεκριμένους στόχους:

  • Μαζικοποίηση των Σωματείων. Η εγγραφή νέων εργαζομένων στα Σωματεία τους πρέπει να αποτελεί μόνιμο μέλημα και κριτήριο της προσπάθειας ανασύνταξης, επιμένοντας στη σημασία της οργανωμένης συλλογικής πάλης και της συγκέντρωσης δυνάμεων ενάντια στον ταξικό αντίπαλο. Μεγαλύτερη φροντίδα για την οργάνωση γυναικών, νέων και μεταναστών.
  • Κάλυψη όλων των χώρων με κλαδικά Σωματεία, με παραρτήματά τους, αλλά και με επιχειρησιακά, δημιουργώντας νέα όπου κρίνεται απαραίτητο, με κριτήριο την οργάνωση και την ενότητα των εργαζομένων, ανεξάρτητα από εργασιακές σχέσεις. Ανάπτυξη ενός ολοκληρωμένου δικτύου τέτοιων συνδικαλιστικών οργανώσεων σε όλη τη χώρα.
  • Σταθερή λειτουργία των σωματείων ως βασικό κριτήριο της ανασύνταξης, εξασφαλίζοντας την ίδια τη λειτουργία του ΔΣ, την ανάδειξη της σημασίας και την κατοχύρωση της Γενικής Συνέλευσης. Συνεχής ενημέρωση, αλλά και εξεύρεση τρόπων και μορφών που να διευκολύνουν τη συμμετοχή των εργαζομένων (π.χ. στον μορφωτικό, πολιτιστικό, αθλητικό τομέα).
  • Συστηματική παρακολούθηση της εξέλιξης των αρχαιρεσιών, της αλλαγής του συσχετισμού υπέρ των ταξικών δυνάμεων. Να αξιοποιηθεί η θετική πείρα, που αφορά στον πιο συστηματικό και στενό έλεγχο από τα όργανα, στην έγκαιρη προετοιμασία, στην προσπάθεια συσπείρωσης νέων δυνάμεων, στην ανάδειξη νέων συνδικαλιστικών στελεχών.
  • Ενίσχυση της αλληλεγγύης, της αλληλοβοήθειας και της ταξικής στήριξης της εργατικής – λαϊκής οικογένειας, των εργατών και εργατριών. Δεν πρόκειται βασικά για μέσο προσέλκυσης, αλλά κυρίως για μέσο διαμόρφωσης προσανατολισμού, κριτηρίων, καλλιέργειας αγωνιστικής στάσης. Ιδιαίτερη σημασία έχει εδώ η σχετική ειδική δουλειά με ανέργους και με μετανάστες – πρόσφυγες που έχουν εγκατασταθεί μόνιμα στη χώρα μας.

Τα Σωματεία πρέπει να δένονται με τον τόπο κατοικίας, να αποκτήσουν οργανωτική πρόσβαση στις γειτονιές, όπου μένει και εργάζεται μεγάλο τμήμα ανοργάνωτων συνδικαλιστικά εργαζομένων.

Πολιτική Απόφαση 20ού Συνεδρίου του ΚΚΕ - Μέρος 3ο
Πολιτική Απόφαση 20ού Συνεδρίου του ΚΚΕ – Μέρος 3ο

Το ΠΑΜΕ – ως ταξική συσπείρωση της εργατικής τάξης στο συνδικαλιστικό κίνημα, στις γραμμές του οποίου συμμετέχουν δεκάδες Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και εκατοντάδες Σωματεία, Επιτροπές Αγώνα και συνδικαλιστές – έχει γραμμή συσπείρωσης και πάλης σε αντικαπιταλιστική – αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, αποτελεί μεγάλη κατάκτηση του κινήματος.

Η πρωτοβουλία για την ίδρυσή του από τους κομμουνιστές και άλλους, συνεργαζόμενους με τους κομμουνιστές, αλλά και η συνεχής δράση του όλα αυτά τα χρόνια υπηρετεί – όπως και γενικά η ίδια η δουλειά των κομμουνιστών στα Συνδικάτα – το στόχο της ανάπτυξης αγωνιστικών δεσμών με τις μάζες για τη συσπείρωσή τους στην κατεύθυνση της ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος.

Η πρόσφατη Πανελλαδική Συνδιάσκεψή του συνέβαλε, με την προετοιμασία και τις τελικές αποφάσεις της, στη διεύρυνση της εμβέλειας, της συσπείρωσης δυνάμεων γύρω του.

Τα καθήκοντα του ΚΚΕ για την κοινωνική συμμαχία

Στο Πρόγραμμα του ΚΚΕ αναφέρεται αναλυτικά η σημασία της συγκρότησης της Κοινωνικής Συμμαχίας για την εκπλήρωση του ηγετικού ρόλου της εργατικής τάξης, για την επαναστατική ανατροπή.

Το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ, εξετάζοντας την πείρα από τη δουλειά του Κόμματος για τη συγκρότηση της Κοινωνικής Συμμαχίας, κάνει τις εξής επισημάνσεις:

Πολιτική Απόφαση 20ού Συνεδρίου του ΚΚΕ - Μέρος 3ο
Πολιτική Απόφαση 20ού Συνεδρίου του ΚΚΕ – Μέρος 3ο

1. Η εργατική τάξη από τη θέση της στην καπιταλιστική παραγωγή είναι αντικειμενικά η μόνη επαναστατική τάξη, οικοδόμος της σοσιαλιστικής – κομμουνιστικής κοινωνίας, άρα και ηγετική δύναμη σε σχέση με τις άλλες λαϊκές δυνάμεις.

Μόνο το εργατικό κίνημα μπορεί να πάρει ολοκληρωμένα επαναστατικά χαρακτηριστικά, να εξελιχτεί σε ταξικά συνεπές επαναστατικό κίνημα.

Είναι ζήτημα συνεχούς πάλης και προσπάθειας, τα λαϊκά τμήματα των μεσαίων στρωμάτων, ως δυνάμει σύμμαχοι της εργατικής τάξης και τα αντίστοιχα κινήματά τους να τραβηχτούν περισσότερο ή λιγότερο ενεργά στην επαναστατική πάλη κι άλλα να ουδετεροποιηθούν.

Η ανατροπή του καπιταλισμού, στην οποία ηγείται η εργατική τάξη, συμφέρει και τα λαϊκά στρώματα, δίνει διέξοδο στο δικαίωμα στην εργασία, σε όλα τα κοινωνικά δικαιώματα του αυτοαπασχολούμενου, του ατομικού εμπορευματοπαραγωγού, στην προοπτική ένταξής του στην άμεσα κοινωνική εργασία.

Η Κοινωνική Συμμαχία πραγματοποιείται στην πράξη με ευθύνη του ΚΚΕ, της ιδεολογικής – πολιτικής οργανωμένης πρωτοπορίας της εργατικής τάξης στην Ελλάδα.

Πραγματοποιείται με την πολιτική δράση του ΚΚΕ για τα προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων, με την ανάλογη δράση των μελών του Κόμματος, της ΚΝΕ, των φίλων του Κόμματος και μέσα στο συνδικαλιστικό εργατικό κίνημα.

2. Η Κοινωνική Συμμαχία σε αντικαπιταλιστική – αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση αφορά κοινωνικές δυνάμεις, οι οποίες προσδιορίζονται με κριτήριο τη θέση τους ως προς τον κυρίαρχο τρόπο παραγωγής, χωρίς διακρίσεις σε φύλο ή ηλικία.

Οι γυναίκες και οι νέοι σε ηλικία ανήκουν σε συγκεκριμένες κοινωνικές δυνάμεις, ενώ ακόμα και για αυτά τα τμήματα που δεν είναι ενταγμένα στην παραγωγή η κοινωνική τους θέση καθορίζεται από εκείνη της οικογένειάς τους.

3. Η Κοινωνική Συμμαχία δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται σχηματικά και να ταυτίζεται με την κοινή δράση των υπαρχουσών αντιμονοπωλιακών – αντικαπιταλιστικών συσπειρώσεων όπως είναι το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΕΒΕ, η ΠΑΣΥ, η ΟΓΕ, το ΜΑΣ.

Ιδιαίτερα, θέλει προσοχή γιατί η ΟΓΕ, ως ριζοσπαστικό κίνημα γυναικών εργατικής – λαϊκής ένταξης ή καταγωγής, και το ΜΑΣ, ως συσπείρωση φοιτητών – σπουδαστών, δεν μπορεί να θεωρούνται φορείς έκφρασης κοινωνικών δυνάμεων.

Η ορισμένη μορφή που πήρε με το κοινό πλαίσιο δράσης, το οποίο διαμορφώθηκε τα προηγούμενα χρόνια, δεν μένει στατική, θα αναπτύσσεται ανάλογα με τη συγκεκριμένη φάση του κινήματος και του συσχετισμού, θα εμφανίζει και άλλες μορφές, θα δυναμώνει και θα αναδιατάσσεται με όρους κινήματος, πραγματικής κίνησης μαζών, δυναμώνοντας και εμβαθύνοντας τουςαντικαπιταλιστικούς – αντιμονοπωλιακούς στόχους της συμμαχίας, διευρύνοντας συνεχώς την εμβέλειά της.

Η «ανάπτυξή» τους τσακίζει τους εργάτες

4. Ιδιαίτερα θα πρέπει να μελετηθεί το ζήτημα της ανάπτυξης του κινήματος των συμμάχων της εργατικής τάξης λαϊκών στρωμάτων.

Χρειάζεται καλύτερα να κατανοηθεί η αντίληψή μας πώς υπηρετείται η δουλειά της Κοινωνικής Συμμαχίας μέσα από τη δράση μας στο αγροτικό κίνημα, την ΠΑΣΥ και την Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων που αποτελεί μια νέα μορφή συντονισμού, που διαμορφώθηκε το 2014 και που έχει εξελιχθεί σε Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή Ομοσπονδιών, Συλλόγων, Επιτροπών Αγροτών.

Ο κύριος προσανατολισμός σήμερα είναι η οργάνωση των αγροτών σε Συλλόγους, Ομοσπονδίες κ.λπ. Ανάλογα πρέπει να δούμε την κατάσταση με τους Συλλόγους των αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ, με την αντιμονοπωλιακή συσπείρωση της ΠΑΣΕΒΕ.

Οι ριζοσπαστικές συσπειρώσεις σε αντικαπιταλιστική – αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται στατικά, αλλά ενταγμένες στην ίδια τη δυναμική της ταξικής πάλης που δεν είναι μονοσήμαντη και ευθύγραμμη.

Το βάθος του αντικαπιταλιστικού – αντιμονοπωλιακού περιεχομένου της πάλης δεν είναι ίδιο σε όλες τις φάσεις, κάτι που θα αποτυπώνεται και στις μορφές που θα παίρνει η συμμαχία, οι οποίες θα εξελίσσονται.

Το 20ό Συνέδριο του Κόμματος κατέληξε η νέα ΚΕ να οργανώσει Πανελλαδικό Σώμα, ώστε να συζητηθούν συνολικά και αναλυτικά τα θέματα της Κοινωνικής Συμμαχίας, η επικαιροποίηση του πλαισίου πάλης και διεκδικήσεων και ειδικότερα τα ζητήματα που σχετίζονται με το αγροτικό κίνημα (τις μορφές οργάνωσης, τη συμμαχία, την αντικαπιταλιστική – αντιμονοπωλιακή συσπείρωση κ.λπ.).

5. Οι Λαϊκές Επιτροπές ως μορφές έκφρασης της Κοινωνικής Συμμαχίας σε εδαφικό – τοπικό επίπεδο χρειάζεται να τεθούν σε καλύτερη βάση.

Να ξεπεραστούν φαινόμενα ορισμένες να προσομοιάζουν με «κινήσεις πολιτών», όπου συμμετέχουν κάποια μέλη οργανώσεων και φορέων κυρίως μέλη και φίλοι του Κόμματος, χωρίς να εκφράζουν υπαρκτά Σωματεία, Επιτροπές Αγώνα, φορείς του λαϊκού κινήματος σε επίπεδο πόλης, συνοικίας όπου συσπειρώνονται εργατικές – λαϊκές δυνάμεις.

ΠΑΜΕ

Πρέπει να αποτελούν συσπειρώσεις με πρωταγωνιστικό ρόλο των εργατικών Σωματείων ή παραρτημάτων τους, με τη συμμετοχή μορφών οργάνωσης και συσπείρωσης αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ και αγροτών, τη συμμετοχή Συλλόγων της ΟΓΕ ή του ΜΑΣ, επιτροπών φοιτητών, σπουδαστών, μαθητών, σε επίπεδο συνοικίας, τόπου κατοικίας.

6. Η Κοινωνική Συμμαχία – από τον ίδιο το χαρακτήρα της ως συμμαχία κοινωνικών κινημάτων – δεν είναι συνεργασία κομμάτων, ούτε συνεργασία του ΚΚΕ με μαζικές οργανώσεις.

Στο βαθμό που άλλες πολιτικές δυνάμεις μικροαστικού χαρακτήρα δρουν με μέλη τους στις συσπειρώσεις της Κοινωνικής Συμμαχίας, θα συναντιούνται στην κοινή πάλη με τους κομμουνιστές με όρους κινήματος κι εκεί θα διεξάγεται ιδεολογική – πολιτική διαπάλη.

Η όποια κοινή δράση και διαπάλη θα εκφράζεται στις γραμμές και στα όργανα πάλης της Κοινωνικής Συμμαχίας, που θεμελιώνεται στον τόπο δουλειάς, στη Γενική Συνέλευση του Σωματείου και του Συλλόγου, στις Επιτροπές Αγώνα στη γειτονιά κ.λπ.

Το ΚΚΕ – με τη δράση του τόσο αυτοτελώς ως κόμμα όσο και μέσω της δράσης των μελών του στις γραμμές των φορέων της Κοινωνικής Συμμαχίας και των συσπειρώσεων που δημιουργούνται για την αποτελεσματικότερη προώθησή της – συνειδητοποιεί την ευθύνη του να δουλέψει πιο αποτελεσματικά, με στόχο την προσέγγιση και τη συσπείρωση εργατικών – λαϊκών μαζών.

Σε αυτήν την προσπάθεια, θέτει το ερώτημα:

Με ποια πολιτική γραμμή δίνεται πραγματική απάντηση στα προβλήματα του λαού, με τα μονοπώλια ή ενάντια στην κυριαρχία τους;

Με την εξουσία των μονοπωλίων, του κεφαλαίου ή με την εξουσία του εργαζόμενου λαού, του δημιουργού όλου του πλούτου της κοινωνίας;

Η συσπείρωση της πλειοψηφίας της εργατικής τάξης με το ΚΚΕ και η προσέλκυση πρωτοπόρων τμημάτων των λαϊκών στρωμάτων θα περάσει από διάφορες φάσεις.

Το εργατικό κίνημα, τα κινήματα των αυτοαπασχολούμενων στις πόλεις και των αγροτών και η μορφή έκφρασης της συμμαχίας τους με αντιμονοπωλιακούς – αντικαπιταλιστικούς στόχους, με την πρωτοπόρα δράση των δυνάμεων του ΚΚΕ, σε μη επαναστατικές συνθήκες, αποτελούν το πρόπλασμα για τη διαμόρφωση του επαναστατικού εργατικού – λαϊκού μετώπου σε επαναστατικές συνθήκες.

Οι εργατικές – λαϊκές μάζες, μέσα από την πείρα της συμμετοχής τους στην οργάνωση της πάλης σε κατεύθυνση σύγκρουσης με τη στρατηγική του κεφαλαίου, θα πείθονται για την ανάγκη να πάρει η οργάνωση και η αντιπαράθεσή τους χαρακτήρα εφ’ όλης της ύλης και με όλες τις μορφές σύγκρουσης με την οικονομική, πολιτική κυριαρχία του κεφαλαίου.

Συνεχίζεται με το 4ο Μέρος

Από την Πολιτική Απόφαση
20ο Συνέδριο ΚΚΕ

(Visited 285 times, 1 visits today)