Ξυπόλητοι σερβιτόροι για να μη χαλάσουν το concept της Μυκόνου! (vid)

Συνθήκες εργασίας Μεσαίωνα, όχι από ανάγκη αλλά από… concept!
Ιδού πως βγάζει η νεολαία μεροκάματο στην Ελλάδα, της βαριάς τουριστικής βιομηχανίας με τους 40+ εκατομμύρια επισκέπτες…

Τα προηγούμενα τρία χρόνια είδαμε συνθήκες τραγικές. Εργαζόμενους στη Μύκονο να είναι στριμωγμένοι σε κοντέινερ.

Σε αντίσκηνα που τα στήνουν παράνομα κάθε βράδυ και το πρωί τα μαζεύουν.

Όμως αυτό που είδα φέτος, ξεπερνά κάθε προηγούμενο. Εργαζόμενοι υποχρεωτικά ξυπόλητοι στην καυτή άμμο.

Γιατί;

Μα για λόγους concept!

Η πληροφορία έφτασε στα αφτιά μου από φίλο μου γιατρό, που εργάζεται στο νησί.

«Ηρθε το παλικάρι με φουσκάλες στα πόδια. Του είπα να σταματήσει από τη συγκεκριμένη δουλειά»,

μου είπε ψύχραιμος.

Εμένα πάλι μου έκανε τόση εντύπωση, που πήγα να δω από κοντά το διάσημο beach bar και τους ξυπόλητους εργάτες.

Να δω πόσο απλά καταστρέφεται για ένα concept η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και μπαίνει σε κίνδυνο η υγεία.

Ξυπόλητοι σερβιτόροι για να μη χαλάσουν το concept της Μυκόνου — **Ακόμη ένα παλικάρι από το σέρβις αναζητά διακριτικά σκιά για να σταθεί**

Ας μη μιλήσουμε βέβαια για εργατική νομοθεσία και για προστασία εργαζομένων…

Προσεγγίζοντας με το αυτοκίνητο και στα 200 μέτρα από το μπαρ, οι παρκαδόροι με σταμάτησαν φωνάζοντας:

«Είναι 10 ευρώ, αν δεν θες, άσ’ το πίσω από την ταμπέλα».

Υπάκουσα στους κανόνες της παραλίας της Φτελιάς και δεν πλήρωσα.

Μόλις πάτησα το πόδι μου στο σημείο που ήταν αραδιασμένες οι σεζλόνγκ, αντίκρισα το θέαμα.

Ήταν λίγο μετά τις 12 το μεσημέρι και η θερμοκρασία στους 28 βαθμούς Κελσίου. Η άμμος ήταν καυτή και οι σερβιτόροι και ο υπεύθυνος ξυπόλητοι.

Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι αν πήγαινα για βουτιά, θα άφηνα τις σαγιονάρες μου στη σεζλόνγκ.

Στα 20 μέτρα θα είχε καεί η πατούσα μου. Και κανένας από τους λουόμενους δεν πήγαινε ξυπόλυτος μέχρι το σημείο που σκάει το κύμα.

Οι εργαζόμενοι όμως ήταν υποχρεωμένοι να κυκλοφορούν δίχως παντόφλες.

Δεν περπατούσαν άνετα.

Κάθε φορά που σταματούσαν, έθαβαν την πατούσα τους όσο πιο βαθιά μπορούσαν στην άμμο για να βρούνε δροσιά.

Ήταν ξεκάθαρο πόσο βασανιστικό ήταν.

Όπως μου εξήγησε ένας, τα λεφτά είναι καλά:

«Μπορεί να φτάσεις και 60 ευρώ και 70 ευρώ την ημέρα. Αυτό είναι το concept και αν έχεις ανάγκη το κάνεις…»

Όμως ποιος ιδιοκτήτης πάτησε με τόσο άγριο και απάνθρωπο τρόπο στην ανάγκη του άλλου και τον υποχρέωσε να περιφέρεται ξυπόλητος στην καυτή άμμο τόσες ώρες για το concept;

Ξυπόλητοι σερβιτόροι για να μη χαλάσουν το concept της Μυκόνου!

Ακόμη και αν ο εργαζόμενος δεν έχει σώας τα φρένας ή έχει μεγάλη ανάγκη, είναι σωστό να δουλεύει σε αυτές τις συνθήκες;

Να πονάει για να βγάλει το μεροκάματό του;

Και με την απορία μήπως τελικά το δέρμα σκληραίνει, συνηθίζουν και δεν αισθάνονται τόσο πόνο, αν και είχα δει τις αντιδράσεις, απευθύνθηκα στον Δημήτρη Ρηγόπουλο, τον καθηγητή Δερματολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και διευθυντή του νοσοκομείου «Ανδρέας Συγγρός».

Ο καθηγητής με διαβεβαίωσε ότι η παρατεταμένη επαφή με την καυτή άμμο ενοχοποιείται για εγκαύματα, φουσκάλες, κοκκίνισμα (ερυθήματα) και πόνο στις πατούσες.

«Ειδικά τις μεσημβρινές ώρες, που οι θερμοκρασίες είναι εξαιρετικά υψηλές, είναι επικίνδυνο να παραμένεις ξυπόλητος στην άμμο, ακόμη και αν και το πέλμα, όπως και οι παλάμες, έχουν παχιά κερατίνη, ώστε να προστατεύονται.

Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι τρέχουμε από την πετσέτα μέχρι να φτάσουμε στο νερό. Και για αυτό υπάρχουν και οι σαγιονάρες… Αλλά στις περιπτώσεις που η θερμοκρασία συσσωρεύεται από τη μεγάλη παραμονή τόσων ωρών, είναι επικίνδυνο».