Print Friendly, PDF & Email

62η επέτειος Νίκης της Κουβανικής Επανάστασης: Ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος!

Ήταν Πρωτοχρονιά του 1959 όταν ο λαϊκός αντάρτικος στρατός της Κούβας έμπαινε θριαμβευτικά στην Αβάνα, μετά από μακρόχρονο αγώνα ενάντια στη δικτατορία του Μπατίστα, που στήριζε ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός.

Η Κουβανική Επανάσταση έδειξε στην πράξη ότι ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος και ότι με την αποφασιστική πάλη του λαού μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για τη σοσιαλιστική προοπτική.

62η επέτειος Νίκης της Κουβανικής Επανάστασης: Ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος!

Ήταν η πρώτη σοσιαλιστική επανάσταση στην αμερικανική ήπειρο και από την πρώτη στιγμή είχε την αμέριστη βοήθεια του τότε σοσιαλιστικού στρατοπέδου, πρώτα από όλους της Σοβιετικής Ένωσης.

Για να μπορέσει να επικρατήσει η Επανάσταση είχε προηγηθεί μια συστηματική πολιτικοστρατιωτική προετοιμασία από το Κίνημα 26ης Ιούλη (από την επέτειο της επίθεσης στους στρατώνες της Μονκάδα το 1953, όταν συνελήφθη και ο Φιντέλ Κάστρο) με επικεφαλής τον Φρανκ Πάις, το Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα Κούβας, όπως είχε μετονομαστεί το ΚΚ Κούβας, και το Επαναστατικό Διευθυντήριο, από πρωτοπόρους – επαναστάτες φοιτητές.

Στις 2 Δεκέμβρη 1956, όταν το μικρό πλοιάριο «Γκράνμα» έφτασε από το Μεξικό στις ακτές κοντά στη Σιέρα Μαέστρα της Κούβας, από τους 82 αποφασισμένους αγωνιστές που αποβιβάστηκαν στη στεριά κατάφεραν να σωθούν από τα πυρά του στρατού και της αεροπορίας της δικτατορίας μόνο 12.

Ανάμεσά τους οι πρωτοπόροι επαναστάτες Φιντέλ Κάστρο, ηγέτης των επαναστατών, ο αδελφός του, Ραούλ, ο Αργεντινός γιατρός Ερνέστο (Τσε) Γκεβάρα, ο Καμίλο Σινφουέγκος, ο Χουάν Αλμέιδα.

Ο επαναστατικός στρατός ανδρώθηκε με νέες δυνάμεις, που έφταναν από τις πόλεις και την επαρχία, και γρήγορα ξεκίνησε την πάλη στα βουνά και στα αστικά κέντρα.

62η επέτειος Νίκης της Κουβανικής Επανάστασης: Ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος
62η επέτειος Νίκης της Κουβανικής Επανάστασης: Ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος!

Την 1η Γενάρη 1959 απελευθερώθηκε η Σάντα Κλάρα και την επομένη, με ηγέτη τον Τσε, οι επαναστάτες μπήκαν θριαμβευτικά στην Αβάνα. Ο δικτάτορας Μπατίστα είχε ήδη εγκαταλείψει τη χώρα και το καθεστώς είχε καταρρεύσει.

Στις 9 Γενάρη έφτασε στην κουβανική πρωτεύουσα και ο ηγέτης της Επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο, και ανέλαβε πρωθυπουργός της επαναστατικής κυβέρνησης.

Συγκροτήθηκαν οι Ενωμένες Επαναστατικές Δυνάμεις και το 1965 ανασυγκροτήθηκε το ΚΚ Κούβας, που ανέλαβε την καθοδήγηση στην οικοδόμηση της νέας κοινωνίας.

Είχε προηγηθεί τον Απρίλη του 1961 η εποποιία του κουβανικού λαού στον Κόλπο των Χοίρων, στην παραλία Χιρόν, όπου αναχαίτισε σε 72 ώρες την εισβολή των μισθοφόρων της CIA, αποτελώντας την πρώτη παταγώδη ήττα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, πριν από αυτή στο Βιετνάμ.

Η σοσιαλιστική Κούβα είχε να αντιμετωπίσει τον βάρβαρο αποκλεισμό από τις ΗΠΑ, την εχθρική στάση των άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και της ΕΕ, αλλά και το σημαντικό χτύπημα του 1989 με τις αντεπαναστατικές ανατροπές στην ΕΣΣΔ και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες, που της στέρησαν τη σημαντική βοήθεια που της παρείχαν, με αμοιβαίες επωφελείς εμπορικές συναλλαγές.

«Νιώθω πιο ασφαλής στην Κούβα παρά στη Γερμανία»

Οι σημαντικές κατακτήσεις σε τομείς όπως η Υγεία, η Παιδεία, η κοινωνική φροντίδα, η ανάπτυξη του Πολιτισμού, της Φυσικής Αγωγής κ.λπ., που ο σοσιαλισμός εξασφάλισε για τον κουβανικό λαό, ήταν πάντα στο στόχαστρο των ιμπεριαλιστών, που εφάρμοσαν όλες τις μεθόδους, και του «μαστιγίου» και του «καρότου» (πιο χαρακτηριστικά, την περίοδο Ομπάμα).

Η επιθετικότητα των ΗΠΑ έχει ενταθεί το τελευταίο διάστημα, επί διακυβέρνησης Τραμπ, σε μια προσπάθεια, μέσω των νέων μέτρων σκλήρυνσης του αποκλεισμού, να στραγγαλιστεί ο κουβανικός λαός.

Οι κομμουνιστές και οι προοδευτικοί άνθρωποι από όλο τον κόσμο όλα αυτά τα χρόνια εκφράζουν την αλληλεγγύη τους στον ηρωϊκό κουβανικό λαό και στην Επανάστασή του, ενάντια στις προκλήσεις του ιμπεριαλισμού.

Η Κούβα, φωτεινό παράδειγμα αλληλεγγύης, στέκεται δίπλα στους λαούς όλου του κόσμου που δοκιμάζονται από την πανδημία και τις συνέπειες της νέας παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, αποδεικνύοντας πως ένα σοσιαλιστικό κράτος παρά τον διαρκή αποκλεισμό και τις αδυναμίες, που ενισχύονται από τις μεταρυθμίσεις που ενίσχυουν την αγορά και αδυνατίζουν την σοσιαλιστική οικονομία, μπορεί να ξεπεράσει τις δυσκολίες και να παρουσιάσει επιτεύγματα που οι λαοί και των πιο ανεπτυγμένων καπιταλιστικών κρατών δεν μπορούν ούτε να ονειρευτούν…

Με πληροροφίες από 902.gr

Ροβεσπιέρος

(Visited 610 times, 1 visits today)